۱۶۰.پيامبر خدا صلىاللهعليهوآله: خداى ـ تبارك و تعالى ـ توبه بندهاى را كه پس از اسلام آوردنش كافر شده است، نمىپذيرد.۱
ب ـ شرك ورزيدن
قرآن
«إِنَّ اللَّهَ لاَ يَغْفِرُ أَن يُشْرَكَ بِهِوَيَغْفِرُ مَا دُونَ ذَ لِكَ لِمَن يَشَآءُ وَمَن يُشْرِكْ بِاللَّهِ فَقَدِ افْتَرَى إِثْمًا عَظِيمًا ؛۲ خداوند شرك به خود را نمىبخشد و جز آن را براى هر كس كه خواهد مىبخشد. و هركه به خدا شرك ورزد به يقين گناهى بزرگ مرتكب شده است».
«إِنَّ اللَّهَ لاَ يَغْفِرُ أَن يُشْرَكَ بِهِ وَيَغْفِرُ مَا دُونَ ذَ لِكَ لِمَن يَشَآءُ وَمَن يُشْرِكْ بِاللَّهِ فَقَدْ ضَلَّ ضَلَلاًَ بَعِيدًا ؛ خداوند اين را كه به او شرك آورده شود نمىآمرزد و فروتر از آن را بر هركه بخواهد مىبخشايد و هر كس براى خدا شريكى قرار دهد قطعاً دچار گمراهى دور و درازى شده است».
حديث
۱۶۱.امام على عليهالسلام: آن نا به عملى كه خداوند چيزى از آن را نمىبخشد، شرك آوردن به خداى عز و جل است. خداوند عز و جل فرموده است: «خداوند شرك ورزيدن به خود را [از كسى]نمىبخشد و كمتر از آن را براى هر كس كه بخواهد مىآمرزد».۳
ج ـ بدعت گذارى و گمراه كردن مردم
۱۶۲.پيامبر خدا صلىاللهعليهوآله: خداوند، هر بدعت گذارندهاى را از توبه، محروم ساخته
1.إنَّ اللّهَ تَبارَكَ وتَعالى لا يَقبَلُ تَوبَةَ عَبدٍ كَفَرَ بَعدَ إسلامِهِ مسند ابن حنبل : ج ۷ ص ۲۳۴ح ۲۰۰۳۸ ، السنن الكبرى للنسائي : ج ۶ ص ۴۳۹ ح ۱۱۴۳۱ .
2.نساء : آيه ۴۸ . ۳ . نساء : آيه ۱۱۶ .
3.أمَّا الدّيوانُ الَّذي لا يغفِرُ اللّهُ مِنهُ شَيئا فَالإِشراكُ بِاللّهِ عز و جل ، قالَ : اللّهُ عز و جل : «إِنَّ اللَّهَ لاَ يَغْفِرُ أَنيُشْرَكَ بِهِ وَيَغْفِرُ مَا دُونَ ذَ لِكَ لِمَن يَشَآءُ» المستدرك على الصحيحين : ج ۴ ص ۶۱۹ ح ۸۷۱۷ ، شعب الإيمان : ج ۶ ص ۵۲ ح ۷۴۷۴ .
