۱۳۳. المستدرك على الصحيحينـ به نقل از عُقبة بن عامر جُهَنى ـ: مردى نزد پيامبر خدا صلىاللهعليهوآله آمد و گفت: اى پيامبر خدا! شخصى از ما گناه مىكند. فرمود: «گناهش نوشته مىشود». گفت: سپس از آن، استغفار و توبه مىكند. فرمود: «آمرزيده و توبهاش پذيرفته مىشود. خدا، خسته نمىشود تا شما خسته شويد».۱
۱۳۴.إرشاد القلوب: مردى گفت: اى پيامبر خدا ! من مرتكب گناه شدهام. فرمود: «از خدا آمرزش بخواه». گفت: توبه مىكنم، ولى دوباره گناه مىكنم. فرمود: «هر بار كه گناه كردى، از خدا آمرزش بخواه». گفت: در اين صورت، گناهانم بسيار مىشود! فرمود: «بخشش خدا، بيشتر است. پيوسته توبه مىكنى تا اين كه [سرانجام] شيطان، شكست بخورَد».۲
۱۳۵.جامع الأخبارـ به نقل از جابر بن عبد اللّه انصارى ـ: زنى نزد پيامبر صلىاللهعليهوآله آمد و گفت: اى پيامبر خدا! زنى فرزند خود را كشته است. آيا براى او [راه] توبه
1.إنَّ رَجُلاً أتى رَسولَ اللّهِ صلىاللهعليهوآلهفَقالَ : يا رَسولَ اللّهِ ، أحَدُنا يُذنِبُ . قالَ : يُكتَبُ عَلَيهِ . قالَ : ثُمَّيَستَغفِرُ مِنهُ ويَتوبُ .
قالَ: يُغفَرُ لَهُ ويُتابُ عَلَيهِ ، ولا يَمَلُّ اللّهُ حَتّى تَمَلّوا المستدرك على الصحيحين : ج ۱ ص ۱۲۶ ح ۱۹۵ وج ۴ ص ۲۸۵ ح ۷۶۵۸ ، المعجم الكبير : ج ۱۷ ص ۲۸۷ ح ۷۹۱ .
2.قالَ رَجُلٌ : يا رَسولَ اللّهِ ، إنّي أذنَبتُ . فَقالَ : اِستَغفِرِ اللّهَ . فَقالَ : إنّي أتوبُ ثُمَّ أعودُ . فَقالَ : كُلَّماأذنَبتَ استَغفِرِ اللّهَ ، فَقالَ : إذَن تَكثُرَ ذُنوبي !
فَقالَ : عَفوُ اللّهِ أكثَرُ ، فَلا تَزالُ تَتوبُ حَتّى يَكونَ الشَّيطانُ هُوَ المَدحورَ ارشاد القلوب : ص ۴۶ ، وسائل الشيعة : ج ۱۱ ص ۳۶۴ ح ۲۱۰۳۶ .
