۲ / ۳

ارزش توبه كننده

قرآن

«التَّائِبُونَ الْعَبِدُونَ الْحَمِدُونَ السَّائِحُونَ الرَّ كِعُونَ السَّجِدُونَ الاْمِرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وَ النَّاهُونَ عَنِ الْمُنكَرِ وَ الْحَفِظُونَ لِحُدُودِ اللَّهِ وَبَشِّرِ الْمُؤْمِنِينَ ؛^۱ توبه‏كنندگان، عبادت‏كنندگان، سپاس‏گزاران، روزه‏داران، ركوع‏كنندگان، سجده‏آوران، آمران به معروف، نهى‏كنندگان از منكر و حافظان حدود [و مرزهاى] الهى، [مؤمنان حقيقى‏اند] و بشارت ده به [اين‏چنين] مؤمنانى».

«الَّذِينَ يَحْمِلُونَ الْعَرْشَ وَ مَنْ حَوْلَهُ يُسَبِّحُونَ بِحَمْدِ رَبِّهِمْ وَيُؤْمِنُونَ بِهِ وَ يَسْتَغْفِرُونَ لِلَّذِينَ ءَامَنُواْ رَبَّنَا وَسِعْتَ كُلَّ شَىْ‏ءٍ رَّحْمَةً وَ عِلْمًا فَاغْفِرْ لِلَّذِينَ تَابُواْ وَ اتَّبَعُواْ سَبِيلَكَ وَقِهِمْ عَذَابَ الْجَحِيمِ ؛^۲ فرشتگانى كه حاملان عرش‏اند و آنهايى كه گرداگرد آن [طواف مى‏كنند] تسبيح و حمد پروردگارشان را مى‏گويند و به او ايمان دارند و براى مؤمنان، استغفار مى‏كنند [و مى‏گويند:] پروردگارا! رحمت و علم تو، همه چيز را فراگرفته است. پس كسانى را كه توبه كرده و از راه تو پيروى مى‏كنند، بيامرز، و آنان را از عذاب دوزخ، نگاه دار!».

«فَأَمَّا مَن تَابَ وَ ءَامَنَ وَ عَمِلَ صَلِحًا فَعَسَى أَن يَكُونَ مِنَ الْمُفْلِحِينَ ؛^۳ امّا كسى كه توبه كند و ايمان آورد و عمل صالحى انجام دهد، اميد است از رستگاران باشد!».

«وَ مَن تَابَ وَ عَمِلَ صَلِحًا فَإِنَّهُ يَتُوبُ إِلَى اللَّهِ مَتَابًا ؛^۴ و كسى كه توبه كند و عمل صالح

آنها مرتكب خطا و گناه شده است]مى‏بَرد.^۱

۸۱.امام باقر عليه‏السلام: شاد شدن خداوند از توبه بنده‏اش بيشتر است تا شاد شدن مردى كه در شبى تار، شتر و ره‏توشه خود را گم كند و سپس آن را بيابد. خداوند از توبه بنده خود شادتر مى‏شود تا شاد شدن آن مرد از پيدا كردن شترش.^۲

۸۲.الزهد، حسين بن سعيد ـ به نقل از أبو عبيده حذّاء ـ: امام باقر عليه‏السلام فرمود: هان! خداوند از توبه بنده‏اش، زمانى كه توبه مى‏كند، شادمان‏تر مى‏شود تا شاد شدن مردى كه در بيابانى بى‏آب و علف، شترش را كه آب و غذايش هم بار آن بوده است، گم كرده و نمى‏داند چه كند و به كدام سو برود و [از شدّت خستگى و يأس]سرش را مى‏گذارد تا بخوابد، امّا ناگهان كسى مى‏آيد و مى‏گويد: اى مرد! آيا شترت را مى‏خواهى؟ مى‏گويد: آرى. مى‏گويد: او همين است، بگيرش و او سوى شتر مى‏رود و آو را مى‏گيرد.
امام باقر عليه‏السلام فرمود: خداوند از توبه بنده‏اش، زمانى كه توبه مى‏كند، خوش‏حال‏تر مى‏شود تا خوش‏حال شدن آن مرد، زمانى كه شترش را مى‏يابد.^۳