فصل دوم: ترغيب به توبه و نهى از ترك توبه و تعلّل در آن
۲ / ۱
وجوب توبه و فضيلت آن
قرآن
«وَ تُوبُواْ إِلَى اللَّهِ جَمِيعًا أَيُّهَا الْمُؤْمِنُونَ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ ؛۱ و همگى به سوى خدا بازگرديد اى مؤمنان، تا رستگار شويد».
«أَوَ لاَ يَرَوْنَ أَنَّهُمْ يُفْتَنُونَ فِى كُلِّ عَامٍ مَّرَّةً أَوْ مَرَّتَيْنِ ثُمَّ لاَ يَتُوبُونَ وَ لاَهُمْ يَذَّكَّرُونَ ؛۲ و آيا نمىبينند كه در هر سال يك يا دو بار (به سبب پيدايش جنگ يا حوادث ديگر) آزمايش مىشوند؟ اما نه توبه مىكنند و نه متذكر مىگردند».
«أَفَلاَ يَتُوبُونَ إِلَى اللَّهِ وَيَسْتَغْفِرُونَهُ وَاللَّهُ غَفُورٌ رَّحِيمٌ ؛۳ آيا به سوى خدا باز نمىگردند، و از او طلب آمرزش نمىكنند[، در حالى كه] خداوند، آمرزنده مهربان است» ؟
«وَ اسْتَغْفِرُواْ رَبَّكُمْ ثُمَّ تُوبُواْ إِلَيْهِ إِنَّ رَبِّى رَحِيمٌ وَدُودٌ ؛۴ از پروردگار خود، آمرزش
