29
فرهنگ نامه توبه

و بد را به هم آميختند، اميد مى‏رود كه خداوند، توبه آنها را بپذيرد. به يقين، خداوند، آمرزنده و مهربان است».

حديث

۲۴.امام على عليه‏السلام: معترفِ به گناه، توبه‏كار است.۱

۲۵.امام على عليه‏السلام: كسى كه به گناه اعتراف كند، سزاوار آمرزش است.۲

۲۶.امام على عليه‏السلام: اعتراف راستين، گناه را نابود مى‏كند.۳

۲۷.امام على عليه‏السلام: نيكو شفيعى است اقرار براى گناهكار.۴

۲۸.امام على عليه‏السلام: اعتراف [به گناه]، نوعى پوزش‏خواهى است.۵

۲۹.امام على عليه‏السلام: شفيع گنهكار، همان اعتراف اوست [به گناهان] و توبه او، همان پوزش‏خواهى اوست.۶

۳۰.امام على عليه‏السلام: كسى كه به راستى پوزش طلبد، سزاوار آمرزش و بخشش است.۷

1.المُقِرُّ بِالذَّنبِ تائِبٌ (غرر الحكم : ج ۱ ص ۲۶۶ ح ۱۰۶۵ ، عيون الحكم والمواعظ :ص ۴۳ ح ۱۰۴۴) .

2.مَنِ اعتَرَفَ بِالجَريرَةِ استَحَقَّ المَغفِرَةَ (غرر الحكم : ج ۵ ص ۴۶۸ ح ۹۲۱۲ ، عيون الحكموالمواعظ : ص ۴۳۱ ح ۷۴۱۹) .

3.حُسنُ الاِعتِرافِ يَهدِمُ الاِقتِرافَ (الإرشاد : ج ۱ ص ۲۹۹ ، كنزالفوائد : ج ۲ ص ۱۸۲) .

4.نِعمَ شافِعُ المُذنِبِ الإِقرارُ (غرر الحكم : ج ۶ ص ۱۶۶ ح ۹۹۳۷ ، عيون الحكم والمواعظ :ص ۴۹۳ ح ۹۰۹۳) .

5.الإِقرارُ اعتِذارٌ (غرر الحكم : ج ۱ ص ۵۱ ح ۱۷۹ ، عيون الحكم والمواعظ : ص ۶۰ح ۱۵۴۰) .

6.شافِعُ المُذنبِ إقرارُهُ ، وتَوبَتُهُ اعتِذارُهُ (غرر الحكم : ج ۴ ص ۱۸۰ ح ۵۷۶۱ ، عيون الحكموالمواعظ : ص ۲۹۷ ح ۵۳۰۰) .

7.مَن أحسَنَ الاِعتِذارَ استَحَقَّ الاِغتِفارَ غرر الحكم : ج ۵ ص ۴۷۰ ح ۹۲۲۱ .


فرهنگ نامه توبه
28

۲۳. امام كاظم عليه‏السلام: هر كس در حالى مرتكب گناه كبيره‏اى شود كه مى‏داند براى آن مجازات خواهد شد، بى‏گمان، از گناهى كه كرده، پشيمان مى‏شود و هر گاه پشيمان شود، [در حقيقت،] توبه كرده و سزامند شفاعت است، و چنانچه از آن گناه پشيمان نشود، [در حقيقت] بر آن اصرار ورزيده است و اصرار كننده[ى بر گناه]، آمرزيده نمى‏شود؛ زيرا [در حقيقت] به مجازات آنچه مرتكب شده است، ايمان ندارد، كه اگر ايمان به مجازات داشت، قطعا پشيمان مى‏شد. پيامبر صلى‏الله‏عليه‏و‏آله فرموده است: «با طلب آمرزش كردن، گناه كبيره‏اى نيست و با وجود اصرار [بر گناه]، گناه صغيره معنا ندارد».۱

۱ / ۳

اعتراف

قرآن

«وَ ءَاخَرُونَ اعْتَرَفُواْ بِذُنُوبِهِمْ خَلَطُواْ عَمَلاً صَلِحًا وَ ءَاخَرَ سَيِّئًا عَسَى اللَّهُ أَن يَتُوبَ عَلَيْهِمْ إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَّحِيمٌ ؛۲ و گروهى ديگر، به گناهان خود، اعتراف كردند و كار خوب

1.ما مِن أحَدٍ يَرتَكِبُ كَبيرَةً مِنَ المَعاصي وهُوَ يَعلَمُ أنَّهُ سَيُعاقَبُ عَلَيها إلاّ نَدِمَ عَلى مَا ارتَكَبَ ،ومَتى نَدِمَ كانَ تائِبا مُستَحِقّا لِلشَّفاعَةِ . ومَتى لَم يَندَم عَلَيها كانَ مُصِرّا ، وَالمُصِرُّ لا يُغفَرُ لَهُ ؛ لِأَ نَّهُ غَيرُ مُؤمِنٍ بِعُقوبَةِ مَا ارتَكَبَ ، ولَو كانَ مُؤمِنا بِالعُقوبَةِ لَنَدِمَ ، وقَد قالَ النَّبِيُ صلى‏الله‏عليه‏و‏آله : «لا كَبيرَةَ مَعَ الاِستِغفارِ ، ولا صَغيرَةَ مَعَ الإِصرارِ» التوحيد : ص ۴۰۸ ح ۶ ، مشكاة الأنوار : ص ۵۶۶ ح ۱۹۰۴ .

2.توبه : آيه ۱۰۲ .

  • نام منبع :
    فرهنگ نامه توبه
    سایر پدیدآورندگان :
    محمّد محمّدی ری شهری؛ رسول افقي
    تعداد جلد :
    1
    ناشر :
    انتشارات دارالحدیث
    محل نشر :
    قم
    تاریخ انتشار :
    1395
    نوبت چاپ :
    اول
تعداد بازدید : 8200
صفحه از 239
پرینت  ارسال به