۴. پيامبر خدا صلىاللهعليهوآله: براى توبه كردن، پشيمانى كافى است.۱
۵.مسند ابن حنبلـ به نقل از عبد اللّه بن معقل بن مقرن ـ: با پدرم نزد عبد اللّه بن مسعود رفتيم. پدرم به او گفت: تو از پيامبر صلىاللهعليهوآله شنيدى كه فرمود: «پشيمانى، خود، توبه است»؟ گفت: آرى.۲
۶.پيامبر خدا صلىاللهعليهوآله: كفّاره گناه، پشيمانى است.۳
۷.پيامبر صلىاللهعليهوآله: هر كس از گناهى كه كرده است، ناراحت باشد، آمرزيده مىشود، اگر چه طلب آمرزش نكند.۴
۸.پيامبر صلىاللهعليهوآله: همانا بنده گناهى مىكند، پس هر گاه به ياد آن گناه مىافتد و ناراحت مىشود و خداوند مىبيند كه از آن گناه ناراحت است، گناهش را مىآمرزد، پيش از آن كه با نماز يا روزهاى، كفّاره آن گناه را بپردازد.۵
۹.پيامبر صلىاللهعليهوآله: هيچ بندهاى نيست كه گناهى كند و سپس از آن پشيمان شود، مگر اين كه خداوند براى او، پيش از آن كه طلب آمرزش كند، آمرزش بنويسد.۶
1.كَفى بِالنَّدَمِ تَوبَةً (التوحيد : ص ۴۰۸ ح ۶ ، مشكاة الأنوار : ص ۵۶۶ ح ۱۹۰۴) .
2.دَخَلتُ مَعَ أبي عَلى عَبدِ اللّهِ بنِ مَسعودٍ فَقالَ : أنتَ سَمِعتَ النَّبِيَ صلىاللهعليهوآله يَقولُ : «النَّدَمُ تَوبَةٌ» ؟قالَ : نَعَم مسند ابن حنبل : ج ۲ ص ۱۰ ح ۳۵۶۸ ، سنن ابن ماجة : ج ۲ ص ۱۴۲۰ ح ۴۲۵۲ .
3.كَفّارَةُ الذَّنبِ النَّدامَةُ (مسند ابن حنبل : ج ۱ ص ۶۲۰ ح ۲۶۲۳ ، المعجم الكبير : ج ۱۲ص ۱۳۴ ح ۱۲۷۹۵) .
4.مَن ساءَتهُ خَطيئَتُهُ غُفِرَ لَهُ وإن لَم يَستَغفِر (مسند الشهاب : ج ۱ ص ۲۶۴ ح ۴۲۸ ، تاريخدمشق : ج ۱۰ ص ۱۷۱ ح ۲۵۳۲ و ۲۵۳۳) .
5.إنَّ العَبدَ لَيَعمَلُ الذَّنبَ فَإِذا ذَكَرَهُ أحزَنَهُ ، وإذا نَظَرَ اللّهُ إلَيهِ قَد أحزَنَهُ غَفَرَ لَهُ ما صَنَعَ قَبلَ أنيَأخُذَ في كَفّارَتِهِ ، بِلا صَلاةٍ ولا صِيامٍ حلية الأولياء : ج ۶ ص ۱۷۶ الرقم ۳۶۵ و ص ۲۷۵ الرقم ۳۸۳ ، المغني عن حمل الأسفار : ج ۲ ص ۹۸۵ ح ۳۵۹۶ .
6.ما أذنَبَ عَبدٌ ذَنبا فَنَدِمَ عَلَيهِ ، إلاّ كَتَبَ اللّهُ لَهُ مَغفِرَةً قَبلَ أن يَستَغفِرَهُ المستدرك علىالصحيحين : ج ۱ ص ۶۹۵ ح ۱۸۹۴ ، المعجم الأوسط : ج ۴ ص ۳۸۵ ح ۴۵۰۳ .