221
فرهنگ نامه توبه

در مناجات براى تقاضاى گذشت و بخشش ـ: بار خدايا! اميد به رحمت فراگيرت، زبان مرا به درخواست گذاشتن از لغزش‏هايم باز كرده و چشم داشتن به بردبارى و مدارايت، مرا به تقاضاى امان و بخششت، جرئت داده است. اى پروردگار من، مرا گناهانى است كه با انواع انتقام‏ها رو به رويند و خطاهايى است كه چشمان ريشه بركن، آنها را زير نظر گرفته و به سبب آنها، بر اساس عدالتت، مستوجب عذاب دردناك گشته‏ام و به واسطه ارتكاب آنها، سزاوار كيفر نابود كننده شده‏ام و بيم آن دارم كه اين گناهان، اجابت دعايم را به تأخير افكنند و باعث رد شدن برآوردن حاجتم شوند؛ زيرا گناهان، درخواستم را باطل و رشته‏هاى اميدم را قطع مى‏كنند؛ چرا كه سنگينى آنها پشتم را شكسته و بار گرانشان بر من سنگينى مى‏كنند.
امّا، اى پروردگار من، نظر به چشم‏پوشى‏ات از خطاكاران و گذشتت از گنهكاران و مهربانى‏ات با نافرمانان، با اعتماد و توكّل بر تو به درگاهت روى آورده‏ام و خودم را در آستانت افكنده‏ام و از غم و اندوهم به تو شكايت آورده‏ام و زدودن اندوه را ـ كه البته سزاوار آن نيستم ـ و گساردن غم را ـ كه سزاوارش نيستم ـ از تو درخواست مى‏كنم و از تو تقاضا دارم كه مرا ببخشى و به تو، اى سَرورم، اطمينان دارم.
بار خدايا! بر من با گشايش [در كارها] منّت بنه، گشايشى در كارم حاصل فرما و لطف نما و راه برون‏رفت آسان [از گناه] را بر من عنايت فرما و با مهرورزى‏ات، مرا به راه راست، هدايت فرما و با قدرتت، مرا از كژراهه، دور گردان و با گذشتت، مرا از زندان رنج و گرفتارى، نجات ده و با رحمتت، مرا از اسارت بِرَهان و خشنودى‏ات را بر من ارزانى دار و احسانت را به من ببخش و از لغزشم، در گذر و رنج و اندوهم را بگشاى و بر اشكم، رحم كن و دعايم را از رسيدن به درگاهت، باز مدار و با گذشتت [از گناهانم]، نيرويم ده


فرهنگ نامه توبه
220

بينشم و از سراسر وجودم و از سر كوشش براى پاك‏سازى درونم و استوارى در بازگشتم [به سوى تو] و از شتافتن مطيعانه سوى فرمان تو برآمده است. بار خدايا! با توبه، تاريكى پافشارى [بر گناهان] را براى من روشن‏ساز و گناهانى را كه انجام داده‏ام، بزُداى و جامه پرهيزگارى و رداهاى هدايت بر من بپوشان؛ زيرا كه من، كمند معاصى را از پوستم بركَنْدم و پيراهن گناهان را از تنم به در آوردم و به قدرت تو، اى پروردگار من، تمسّك جسته‏ام و در برابر نفسم از عزّت تو كمك گرفته‏ام و از توبه‏شكنى به حمايت تو پناه آورده‏ام و از وا نهادنت به نگهداشت تو، چنگ زده‏ام و از تو كمك مى‏طلبم كه هيچ دگرگونى و توانى نيست، مگر به واسطه تو.۱

۲۸۷.امام جواد عليه‏السلام ـ از پدرانش عليهم‏السلام از پيامبر خدا صلى‏الله‏عليه‏و‏آله از جبرئيل عليه‏السلام از خداوند متعال

1.اللّهُمَّ إنّي قَصَدتُ إلَيكَ بِإِخلاصِ تَوبَةٍ نَصوحٍ ، وتَثبيتِ عَقدٍ صَحيحٍ ، ودُعاءِ قَلبٍ قَريحٍ ،وإعلانِ قَولٍ صَريحٍ ، اللّهُمَّ فَتَقَبَّل مِنّي مُخلَصَ التَّوبَةِ ، وإقبالَ سَريعِ الأَوبَةِ ، ومَصارِعَ تَخَشُّعِ الحَوبَةِ ، وقابِل رَبِّ تَوبَتي بِجَزيلِ الثَّوابِ ، وكَريمِ المَآبِ ، وحَطِّ العِقابِ ، وصَرفِ العَذابِ ، وغُنمِ الإِيابِ ، وسَترِ الحِجابِ .
وَامحُ اللّهُمَّ [بِالتَّوبَةِ] ما ثَبَتَ مِن ذُنوبي ، وَاغسِل بِقَبولِها جَميعَ عُيوبي ، وَاجعَلها جالِيَةً لِقَلبي ، شاخِصَةً لِبَصيرَةِ لُبّي ، غاسِلَةً لِدَرَني ، مُطَهِّرَةً لِنَجاسَةِ بَدَني ، مُصَحِّحَةً فيها ضَميري ، عاجِلَةً إلَى الوَفاءِ بِها بَصيرَتي .
وَاقبَل يا رَبِّ تَوبَتي ، فَإِنَّها تَصدُرُ مِن إخلاصِ نِيَّتي ، ومَحضٍ مِن تَصحيحِ بَصيرَتي ، وَاحتِفالاً في طَوِيَّتي ، وَاجتِهادا في نَقاءِ سَريرَتي ، وتَثبيتا لاِءِنابَتي ، مُسارَعَةً إلى أمرِكَ بِطاعَتي ، وَاجلُ اللّهُمَّ بِالتَّوبَةِ عَنّي ظُلمَةَ الإِصرارِ ، وَامحُ بِها ما قَدَّمتُهُ مِنَ الأَوزارِ ، وَاكسُني لِباسَ التَّقوى وجَلابيبَ الهُدى .
فَقَد خَلَعتُ رِبقَ المَعاصي عَن جِلدي ، ونَزَعتُ سِربالَ الذُّنوبِ عَن جَسَدي ، مُستَمسِكا رَبِّ بِقُدرَتِكَ ، مُستَعينا عَلى نَفسي بِعِزَّتِكَ ، مُستَودِعا تَوبَتي مِنَ النَّكثِ بِخُفرَتِكَ ، مُعتَصِما مِنَ الخِذلانِ بِعِصمَتِكَ ، مُقارِنا بِهِ لا حَولَ ولا قُوَّةَ إلاّ بِكَ مهج الدعوات : ص ۲۶۲ ، البلد الأمين : ص ۵۱۸ .

تعداد بازدید : 8656
صفحه از 239
پرینت  ارسال به