وقتى من نماز عشايم را با پيامبر صلى‏الله‏عليه‏و‏آله خواندم (و برگشتم) ديدم آن زن كنار در خانه من ايستاده است. به او گفتم: شادمان باش! من خدمت پيامبر رسيدم و هم حرف‏هاى تو، و هم سخنى كه من به تو گفته بودم، با ايشان در ميان گذاشتم، ايشان فرمود: چه بد حرفى به او گفتى! آيا اين آيه را نخوانده‏اى؟ من آن آيه را براى آن زن خواندم. او به سجده افتاد و گفت: ستايش براى خدايى است كه راه خروج و بازگشت را از كارى كه كردم (براى من) قرار داد. اين كنيز و پسرش در راه خدا آزاد و من از هر چه كه كردم، توبه كرده‏ام.^۱

۲۴۴.مسند ابن حنبلـ به نقل از ابو ذر ـ: رسول خدا صلى‏الله‏عليه‏و‏آله فرمود: روز قيامت شخص را مى‏آورند و گفته مى‏شود: گناهان كوچك او را بر وى عرضه كنيد. رسول خدا صلى‏الله‏عليه‏و‏آله فرمود: آنها را بر وى عرضه مى‏كنند، و گناهان بزرگ را از او پنهان

۲۴۳. تفسير الطبرىـ به نقل از ابو هريره ـ: با [امامتِ] رسول خدا صلى‏الله‏عليه‏و‏آله نماز عشا خواندم، و به خانه برگشتم و ديدم زنى در كنار در خانه من ايستاده است. او سلام كرد. من در را باز كردم و وارد خانه شدم و چون من در جايگاه نمازم مشغول به نماز شدم، او دقّ الباب كرد و من به او اجازه ورود دادم. وارد شد و گفت: آمده‏ام تا از تو درباره كارى كه كرده‏ام بپرسم كه آيا براى من توبه‏اى هست؟ و گفت: من زنا كردم و بچه آوردم و بچه را كشتم. گفتم: نه توبه‏ات قبول نيست. نه كار شايسته‏اى كردى و نه كريمانه! آن زن برخاست در حالى حسرت زده بود و مى‏گفت: دريغ! چه بد! آيا اين زيبايى براى آتش آفريده شده است؟
من نماز صبح پس از آن شب را با رسول خدا صلى‏الله‏عليه‏و‏آله خواندم و نشستيم تا اجازه ورود به خدمت ايشان به ما داده شود. به ما اجازه داد و ما وارد شديم. كسانى كه با من بودند، بيرون رفتند و من ماندم. رسول خدا صلى‏الله‏عليه‏و‏آله فرمود: اى ابو هريره، چه شده، آيا كارى دارى؟ به ايشان گفتم: اى رسول خدا، من ديشب با شما نماز خواندم و رفتم، بعد ماجراى پيش آمده و حرف‏هاى آن زن را براى ايشان بازگو كردم. پيامبر صلى‏الله‏عليه‏و‏آله فرمود: به او چه گفتى؟ من به او گفتم: نه به خدا، تو نه كار شايسته‏اى كردى و نه كريمانه! رسول خدا صلى‏الله‏عليه‏و‏آله فرمود: چه بد حرفى زدى! آيا اين آيه را نخوانده‏اى؟ «كسانى كه با خداوند معبودى ديگرى را نمى‏خوانند و افرادى كه ريختن خونشان را خداوند حرام كرده، نمى‏كشند؛ مگر به حق...» تا آخر آيه، «مگر آنها كه توبه كردند و مؤمن شدند و كار شايسته كردند». ابو هريره گفت: من بيرون آمدم و خانه و كاشانه‏اى در مدينه نبود، مگر اين‏كه در برابر آن ايستادم، و گفتم: اگر زنى از شما ديشب (براى پرسيدن پرسشى) پيش ابوهريره آمده، حتما پيش من بيايد تا خبر خوشى دريافت كند.