۲۱۲. امام باقر عليهالسلام: هيچ بندهاى نيست، مگر آن كه در دلش نقطهاى سپيد وجود دارد ؛ و هر گاه گناهى مرتكب شود، در آن نقطه، نقطهاى سياه پديد آيد ؛ پس اگر توبه كند، آن سياهى مىرود و اگر در گناهان فرو رود، نقطه سياه افزايش مىيابد، چندان كه همه سفيدى را مىپوشاند. و چون سفيدى پوشانده شد، گنهكار، ديگر به خير و صلاح، باز نمىآيد. اين است سخن خداوند عز و جل كه: «به حقيقت، كارهايى كه مىكردند، بر دلهايشان، زنگار بسته است»۱.۲
۲۱۳.امام صادق عليهالسلام: هر گاه انسان گناه كند، نقطه سياهى در دلش پديد مىآيد. اگر توبه كند، آن نقطه از ميان مىرود ؛ ولى اگر باز هم گناه كند، آن نقطه بزرگتر مىشود تا جايى كه [سراسر] قلبش را فرا مىگيرد و پس از آن، هرگز رستگار نخواهد شد.۳
۲۱۴.امام صادق عليهالسلام: خدا رحمت كند بندهاى را كه پيش از مرگ، به سوى خدا توبه مىكند ؛ چرا كه توبه، پاكيزه كننده از پليدى گناه و نجات دهنده از پرتگاه نابودى است. خداوند به سبب توبه، براى بندگان خوبش، [رحمت را] بر
1.مطفّفين : آيه ۱۴ .
2.ما مِن عَبدٍ إلاّ وفي قَلبِهِ نُكتَةٌ بَيضاءُ ، فَإِذا أذنَبَ ذَنباً خَرَجَ فِي النُّكتَةِ نُكتَةٌ سَوداءُ ، فَإِن تابَذَهَبَ ذلِكَ السَّوادُ ، وإن تَمادى فِي الذُّنوبِ زادَ ذلِكَ السَّوادُ حَتّى يُغَطِّيَ البَياضَ ، فَإِذا تَغَطَّى البَياضَ لَم يَرجِع صاحِبُهُ إلى خَيرٍ أبَداً ، وهُوَ قَولُ اللّهِ عز و جل : « كَلاَّ بَلْ رَانَ عَلَى قُلُوبِهِم مَّا كَانُواْ يَكْسِبُونَ » الكافي : ج ۲ ص ۲۷۳ ح ۲۰ ، مجمع البيان : ج ۱۰ ص ۶۸۹ .
3.إذا أذنَبَ الرَّجُلُ خَرَجَ في قَلبِهِ نُكتَةٌ سَوداءُ ، فَإِن تابَ انمَحَت، وإن زادَ زادَت ، حَتّى تَغلِبَعَلى قَلبِهِ فَلا يُفلِحُ بَعدَها أبَداً (الكافي : ج ۲ ص ۲۷۱ ح ۱۳ ، بحارالأنوار : ج ۷۳ ص ۳۲۷ ح ۱۰) .
