131
فرهنگ نامه توبه

۱۹۹. پيامبر خدا صلى‏الله‏عليه‏و‏آله: توبه‏كننده از گناه، مانند كسى است كه هيچ گناهى بر او نيست.۱

۲۰۰.امام على عليه‏السلام: چه ويران كننده است توبه براى گناه بزرگ!۲

۲۰۱.امام على عليه‏السلام: توبه، از ميان برنده [گناه] است.۳

۲۰۲.امام على عليه‏السلام: اندكى توبه و آمرزش‏خواهى، گناهان و پافشارى [بر آنها]را مى‏زدايد.۴

۲۰۳.امام على عليه‏السلام: با توبه، گناهان پوشانده شود.۵

۲۰۴.امام على عليه‏السلام: با توبه، بدى‏ها زدوده شوند.۶

۲۰۵.امام على عليه‏السلام در حكمت‏هاى منسوب به ايشان ـ: حرمت [نگه‏داشتن]ديرين و توبه نوين، بدى و گناهى را كه ميان آن دو است، از بين مى‏برد.۷

1.التّائِبُ مِنَ الذَّنبِ كَمَن لا ذَنبَ لَهُ (سنن ابن ماجة : ج ۲ ص ۱۴۲۰ ح ۴۲۵۰ ، السننالكبرى : ج ۱۰ ص ۲۶۰ ح ۲۰۵۶۳) .

2.ما أهدَمَ التَّوبَةَ لِعَظيمِ الجُرمِ (غرر الحكم : ج ۶ ص ۶۳ ح ۹۵۲۰ ، عيون الحكم والمواعظ :ص ۴۸۱ ح ۸۸۵۶) .

3.التَّوبَةُ مَمحاةٌ (غرر الحكم: ج۱ ص۵۲ ح۱۸۶، عيون‏الحكم والمواعظ: ص۶۰ ح۱۵۴۴).

4.يَسيرُ التَّوبَةِ وَالاِستِغفارِ يُمَحِّصُ المَعاصِيَ وَالإِصرارَ غرر الحكم : ج ۶ ص ۴۵۸ح ۱۰۹۹۲ ، عيون الحكم والمواعظ : ص ۵۵۵ ح ۱۰۲۳۹ .

5.بِالتَّوبَةِ تُكَفَّرُ الذُّنوبُ غرر الحكم : ج ۳ ص ۲۴۰ ح ۴۳۵۷ .

6.بِالتَّوبَةِ تُمَحَّصُ السَّيِّئاتُ (غرر الحكم : ج ۳ ص ۲۳۴ ح ۴۳۲۴ ، عيون الحكم والمواعظ :ص ۱۸۶ ح ۳۷۸۲) .

7.قَديمُ الحُرمَةِ وحَديثُ التَّوبَةِ يَمحَقانِ ما بَينَهُما مِنَ الإِساءَةِ شرح نهج البلاغة لابنأبي الحديد : ج ۲۰ ص ۲۹۷ ح ۳۹۹ .

فرهنگ نامه توبه
130

آمرزنده‏اى مهربان است%«$.

حديث

۱۹۷.تفسير القمّى: خداوند پيامبرش صلى‏الله‏عليه‏و‏آله را موظّف فرمود كه به توبه‏كاران و كسانى كه پس از ارتكاب گناه، توبه كردند، سلام كند و فرمود: «هر گاه كسانى كه به آيات ما ايمان دارند، نزد تو آيند، بگو: سلام بر شما. پروردگارتان، رحمت را بر خود نوشت» ؛ يعنى رحم آوردن بر توبه كننده را [بر خود]واجب فرمود. دليلش اين فرموده اوست: «هر كس از شما از روى نادانى كار بدى كند و آن گاه به توبه و صلاح آيد، پس وى آمرزنده‏اى مهربان است».۱

۱۹۸.پيامبر خدا صلى‏الله‏عليه‏و‏آله: خداى عز و جل مى‏فرمايد: «اى فرزند آدم! من به تو فرمان دادم، امّا تو روى گرداندى. تو را نهى كردم، امّا تو ادامه دادى. بر تو پرده‏پوشى كردم، ليكن تو [همچنان] گناه كردى. از تو روى گرداندم، ولى تو اهمّيتى ندادى. اى كسى كه هر گاه بيمار شد، ناله و گريه كرد و چون بهبود يافت، سركشى و نافرمانى كرد ! اى كسى كه هر گاه بندگان صدايش زنند، بله‏گويان مى‏دَوَد و هر گاه خداى بزرگ صدايش زند، روى مى‏گردانَد و سر مى‏پيچد ! حال آن‏كه اگر از من بخواهى، به تو مى‏دهم و اگر مرا بخوانى، پاسخت مى‏دهم. اگر بيمار شوى، شفايت مى‏بخشم و اگر سالم باشى، روزى‏ات مى‏دهم، اگر بيايى، تو را مى‏پذيرم، اگر توبه كنى، تو را مى‏آمرزم و من، توبه‏پذيرِ مهربانم».۲

1.فَرَضَ اللّه‏ُ عَلى رَسولِهِ صلى‏الله‏عليه‏و‏آله أن يُسَلِّمَ عَلَى التَّوّابينَ وَالَّذينَ عَمِلُوا السَّيِّئاتِ ثُمَّ تابوا ، فَقالَ :« وَإِذَا جَاءَكَ الَّذِينَ يُؤْمِنُونَ بِـٔايَـتِنَا فَقُلْ سَلَـمٌ عَلَيْكُمْ كَتَبَ رَبُّكُمْ عَلَى نَفْسِهِ الرَّحْمَةَ »يعني أوجَبَ الرَّحمَةَ لِمَن تابَ ، وَالدَّليلُ عَلى ذلِكَ قَولُهُ : « أَنَّهُ مَنْ عَمِلَ مِنكُمْ سُوءَا بِجَهَــلَةٍ ثُمَّ تَابَ مِن بَعْدِهِ وَأَصْلَحَ فَأَنَّهُ غَفُورٌ رَّحِيمٌ » تفسير القمّي : ج ۱ ص ۲۰۲ ، بحار الأنوار : ج ۱۷ ص ۸۲ ح ۳ .

2.يَقولُ اللّه‏ُ عز و جل : اِبنَ آدَمَ ! أمَرتُكَ فَتَوَلَّيتَ ، ونَهَيتُكَ فَتَمادَيتَ ، وسَتَرتُ عَلَيكَ فَفَجَرتَ ،وأَعرَضتُ عَنكَ فَما بالَيتَ ، يا مَن إذا مَرِضَ شَكا وبَكى ، وإذا عوفِيَ تَمَرَّدَ وعَصى ، يا مَن إذا دَعاهُ العَبيدُ عَدا ولَبّى ، وإذا دَعاهُ الجَليلُ أعرَضَ وأَبى ، وإن سَأَلتَني أعطَيتُكَ ، وإن دَعَوتَني أجَبتُكَ ، وإن مَرِضتَ شَفَيتُكَ ، وإن سَلِمتَ رَزَقتُكَ ، وإن أقبَلتَ قَبِلتُكَ ، وإن تُبتَ غَفَرتُ لَكَ ، وأَنَا التَّوّابُ الرَّحيمُ الفردوس : ج ۵ ص ۲۳۱ ح ۸۰۴۴ ، كنز العمّال : ج ۱۵ ص ۹۳۹ ح ۴۳۶۱۶ .

  • نام منبع :
    فرهنگ نامه توبه
    سایر پدیدآورندگان :
    محمّد محمّدی ری شهری؛ رسول افقي
    تعداد جلد :
    1
    ناشر :
    انتشارات دارالحدیث
    محل نشر :
    قم
    تاریخ انتشار :
    1395
    نوبت چاپ :
    اول
تعداد بازدید : 8301
صفحه از 239
پرینت  ارسال به