درآمد
واژهشناسى «توبه»
واژه «توبه»، از ريشه «ت و ب» به معناى مطلقِ رجوع و باز گشتن است۱ در قرآن و حديث، گاه در مورد انسان و گاه در مورد خداوند متعال، به كار رفته است. هر چند در هر دو كاربرد، ريشه لغوى آن مورد نظر است، ليكن اين واژه هنگامى كه در باره خداوند به كار مىرود، مفهومى متفاوت با مفهوم آن در مورد انسان دارد.
مفهوم توبه انسان
در قرآن كريم، كلمه «توبه» و واژههاى برگرفته از ريشه آن، ۵۲ بار به انسان نسبت داده شده اند، مانند:
«وَإِذَا جَآءَكَ الَّذِينَ يُؤْمِنُونَ بِٔايَتِنَا فَقُلْ سَلَمٌ عَلَيْكُمْ كَتَبَ رَبُّكُمْ عَلَى نَفْسِهِ الرَّحْمَةَ أَنَّهُ مَنْ عَمِلَ مِنكُمْ سُوءًا بِجَهَلَةٍ ثُمَّ تَابَ مِنْ بَعْدِهِ وَأَصْلَحَ فَأَنَّهُ غَفُورٌ رَّحِيمٌ.۲
هر گاه كسانى كه به آيات ما ايمان دارند، نزد تو آيند، به آنها بگو: سلام بر شما ! پروردگارتان، رحمت را بر خودش فرض كرده است. هر كس از شما كار بدى از روى نادانى كند، سپس توبه و
