زره [زرّين]خودت به بلندى مىافكنيم تا براى كسانى كه پس از تو مىآيند، نشانهاى باشى». فرعون از سر تا پا خودش را در آهن پوشانده بود. چون غرق شد، خداوند، پيكرش را بر بلندايى از زمين انداخت تا براى آيندگان، نشانهاى [و درس عبرتى] باشد و او را با وجود پيكرى سنگين از آهن بر بلندايى از زمين ببينند، در صورتى كه شىء سنگين در آب فرو مىرود و تهنشين مىشود نه اين كه بالا بيايد، و اين، معجزه و نشانهاى بود.
به علّت ديگرى هم خداوند عز و جل فرعون را غرق كرد، و آن اين است كه چون در آستانه غرق شدن قرار گرفت، از موسى عليهالسلام كمك خواست، نه از خدا، و خداى عز و جل به موسى عليهالسلام وحى فرمود كه: "اى موسى! به فرعون كمك نكردى، چون تو او را نيافريدى. اگر از من كمك خواسته بود، كمكش مىكردم"».۱
ر. ك: ص ۸۱ (پذيرفته شدن توبه تا واپسين دم زندگى).
