۸۰.تهذيب الأحکامـ به نقل از ابو بصير ـ: امام باقر علیه السلام فرمود: "خداوند متعال، هر شبِ جمعه، از آغاز شب تا پايان آن، از بلندایِ عرش خويش بانگ بر می‏آورد: "آيا بنده مؤمنى نيست که تا پيش از سپيده‏دَم، مرا براى آخرت و دنيايش بخوانَد و من، پاسخش دهم؟ آيا بنده مؤمنى نيست که تا پيش از سپيده‏دم، از گناهانش به درگاه من توبه کند و من هم به سوى او بازگردم [و توبه‏اش را بپذيرم]؟ آيا بنده مؤمنى نيست که من، روزى‏اش را بر او تنگ کرده باشم و او تا پيش از سپيده‏دم، افزايش در روزى‏اش را از من بخواهد و من، بر روزى او بيفزايم و به آن گشايش دهم؟ آيا بنده مؤمنِ بيمارى نيست که تا پيش از سپيده‏دم، از من شفا بخواهد و شفايش دهم؟ آيا بنده مؤمنِ زندانى و غم‌زده‌اى نيست که از من بخواهد از زندان، آزاد و رهايش کنم؟ آيا بنده مؤمنِ ستم‌ديده‌اى نيست که تا پيش از سپيده‏دم، از من بخواهد که دادش را بستانم و من، انتقام او را بگيرم و داد وى بستانم؟" و تا سپيده‏دَم، به اين بانگ ادامه مى‏دهد”.

۸۰.تهذيب الأحكام عن أبي بصير عن الإمام الباقر علیه السلام: إنَّ اللّهَ تَعالى لَيُنادي كُلَّ لَيلَةِ جُمُعَةٍ مِن فَوقِ عَرشِهِ مِن أوَّلِ اللَّيلِ إلىٰ آخِرِهِ: "ألا عَبدٌ مُؤمِنٌ يَدعوني لِآخِرَتِهِ ودُنياهُ قَبلَ طُلوعِ الفَجرِ لِاُجيبَهُ؟ ألا عَبدٌ مُؤمِنٌ يَتوبُ إلَيَّ مِن ذُنوبِهِ قَبلَ طُلوعِ الفَجرِ فَأَتوبَ عَلَيهِ؟ ألا عَبدٌ مُؤمِنٌ قَد قَتَّرتُ^۱ عَلَيهِ رِزقَهُ فيَسأَلُنِي الزِّيادَةَ في رِزقِهِ قَبلَ طُلوعِ الفَجرِ فَأَزيدَهُ واُوَسِّعَ عَلَيهِ؟ ألا عَبدٌ مُؤمِنٌ سَقيمٌ يَسأَلُني أن أشفِيَهُ قَبلَ طُلوعِ الفَجرِ فَاُعافِيَهُ، ألا عَبدٌ مُؤمِنٌ مَحبوسٌ مَغمومٌ يَسأَلُني أن اُطلِقَهُ مِن حَبسِهِ واُخَلِّيَ سَربَهُ؟ ألا عَبدٌ مُؤمِنٌ مَظلومٌ يَسأَلُني أن آخُذَ لَهُ بِظُلامَتِهِ قَبلَ طُلوعِ الفَجرِ فَأَنتَصِرَ لَهُ وآخُذَ لَهُ بِظُلامَتِهِ؟” قالَ: فَلا يَزالُ يُنادي بِهذا حَتّى يَطلُعَ الفَجرُ.^۲