۶۷.امام صادق علیه السلام: هر گاه روز جمعه فرا رسد، خداوند، فرشتهاى را با دو جامه نزد مؤمنان [بهشتی] مىفرستد. آن فرشته، به درِ بهشت مىرسد و مىگويد: از فلانى برايم اجازه ورود بگيريد. به آن کس گفته مىشود: فرستاده پروردگارت، بر دَر است. آن مؤمن به همسرانش مىگويد: چه چيزى را برايم مناسبتر و زيباتر مىبينيد؟ آنان مىگويند: سَرور ما! سوگند به آن که بهشت را بر تو روا ساخت، چيزى را برايت نیکوتر از اين که پروردگارت براى تو فرستاده است، نمى‌شناسيم. پس، يکى از آن دو جامه را پایینپوش قرار میدهد و ديگرى را بر دوش خويش مىاندازد، و بر هر چه مىگذرد، آن را روشن مىکند، تا آن که به وعده‌گاه مىرسد. پس چون گرد هم آیند، پروردگار خجسته و متعال، بر آنان تجلّى مىکند. پس اگر او را ـ یا رحمتش را ـ مىبينند، به سجده مىافتند.
آن گاه خداوند مىفرمايد: "اى بندگان من! سرهايتان را بلند کنيد. اين، روز سجده و عبادت نيست. رنج تکليف را از شما برداشتم”. مؤمنان مىگويند: پروردگارا! چه چيز، برتر از این بهشتی است که به ما دادهاى؟ خداوند مىفرمايد: "هفتاد برابر آنچه داريد، برايتان باد!”. از آن پس، مؤمن در هر جمعه، هفتاد برابر آنچه در اختیار دارد، به چشم میبیند. این، سخن خداوند است که فرمود: (افزون بر آن، نزد ما‌ست). [آری] آن روزِ جمعه است؛ شبی تابنده و روزی درخشنده. در آن بر تسبیح کردن خدا و لا اله الا الله گفتن و خدا را به بزرگی یاد کردن و ثناگویی او و صلوات بر پیامبرش بیفزایید. در پی آن، مؤمن [ساکن در بهشت] میگذرد، لیکن بر هر چه مىگذرد، آن را روشن مىکند تا به همسرانش میرسد. آنان میگویند: سوگند به آن که بهشت را بر ما روا ساخت، تو را نیکوتر از این ساعت ندیدیم و او میگوید: من به نور پروردگارم نگریستهام.
