۳۹۵.الکافیـ به نقل از محمد بن نعمان یا دیگری، از امام صادق علیه السلام ـ: امام علی علیه السلام در خطبه روز جمعهاش فرمود: "ستايش، خداى را که سزامند ستايش و صاحب آن است، و منتهاى ستايش و جايگاه آن است. آغازگر است و ابداع کننده، شکوهمندترين است و بزرگترين، و ارجمندترين و گرامىترين. کبريایی منحصر به اوست و نعمتها مختصّ اوست. با عزّتش چیره است و با قهرش تسلُّط دارد و به نيرويش توانمند است و به قدرتش استيلا دارد و به جبروتش بر هر چيزى برترى دارد. به نواخت و نيکىاش ستوده مىشود و با دهِش و سودرسانىهاى بسيارش، مورد لطف قرار مىدهد و روزىاش را مىگسترانَد و نعمتهايش را سرشار مىگردانَد. او را بر موهبتهايش و نعمت‌هاى پياپىاش مىستاييم؛ ستايشى که با‌عظمتِ شُکوه او هموزنى کند و با اندازه نعمت‌هاى او و کبريايش برابرى نمايد. گواهی میدهم که معبودى جز خدا نيست. یکتا و بیهمتاست. آن که در نخستین بودنش دیرین و قدیم است و در هميشگى بودنش با سیطره. آفریدگان در برابر یگانگی و پروردگاری و ازلی بودن دیرپای او فروتن اند و در مقابل دوام ابدی او گردنگذار. گواهی میدهم که محمّد صلی الله علیه و آله بنده و فرستاده و برگزیده او از میان آفریدگان اوست. با دانش خویش او را انتخاب کرد و برای وحی خود، او را برگزید و وی را امین سرّش قرار داد و برای خلقش او را پسندید و برای کار بزرگش و برای روشنیبخشی به نشانههای دین و راههایش و به عنوان کليد وحیاش و گشایندهٔ در رحمتش او را فراخواند. او را در زمان نيامدن پيامبران و کسادی دانش و اختلاف ملّتها و گم‌راهی از حق و نشناختن پروردگار و کفر به قیامت و وعده [ی آخرت] بر انگیخت. او را به سوی تمام مردم فرستاد تا مایه رحمت جهانیان باشد، با کتابی ارجمند که آن را برتری داده و توضیح داده و به روشنی بیان کرده و آن را عزّت بخشیده و از راهیابی هر گونه باطلى از پیش رو یا پشت سر بدان، حفظش کرده و نازل شدهای از جانب خداوندى حکيم و ستودنى است. برای مردم، در آن مثلها زده و آیات را در آن گوناگون ساخته بدان امید که در آن بیندیشند. حلال را در آن حلال و حرام را در آن حرام کرده، و در آن برای بستن راه عذر و نیز هشدار دادن، دین را برای بندگانش مقرر کرد تا با آمدن پيامبران، مردم عذر و حجّتى بر خداوند نداشته باشند و وسيله ابلاغ به مردم خداپرست گردد. پس رسالت خود را به انجام رساند و در راه خدا کوشید و تا پایان عمر، او را بندگی کرد. درود و سلام بیپایان خدا بر او و خاندانش!
بندگان خدا! شما و خود را به تقوای خدایی سفارش میکنم که کارها را با دانش خود آغاز کرد و بازگشتشان فردا به سوی اوست و فانی شدن آنها و شما و گذشت ایّامتان و خاتمه یافتن اجلتان و پایانپذیرفتن عمرتان به دست اوست، و اینها به زودی از دست ما و شما میرود چنان که از دست پیشینیانتان رفت. پس ـ اى بندگان خدا ـ کوشش خود را در اين دنيا به توشه برگرفتن از چند روزِ کوتاهِ آن براى دوره طولانى آخرت، صرف کنيد؛ زيرا دنيا سراى کار است و آخرت، سراى اقامت و پاداش. از این رو از دنيا دورى کنيد؛ زيرا فريبخورده [واقعى]، کسى است که فريب دنيا را بخورد. دنیا با نهایت آرزوى خواستاران و دوستداران و دلبستگان و شيفتگانش هرگز فراتر نرود از آنچه خداوند متعال فرمود: (همانند آبى است که از آسمان نازل کردهايم که در پى آن، گياهان [گوناگون] زمين- که مردم و چهارپايان از آن مىخورند- با آن در آمیختند...). افزون بر این که کسی از شما در اين دنيا به شادىاى نرسيد، مگر اين که دنيا براى او اشکى به بار آورد، و شبى را در پناه ايمنى به صبح نرساند، مگر اين که از فرود آمدن بلايى يا از دست رفتن نعمتى يا از بين رفتن سلامتى، بيمناک است و نیز مرگ و ترس قيامت و قرار گرفتن در حضور داور دادگر در پيش است، هر کس در مقابل عملکرد خويش پاداش داده مىشود:(تا کسانى را که بد کردهاند، به موجب آنچه انجام دادهاند، کيفر دهد و آنان را که نيکى کردهاند، به نيکى پاداش دهد). بنا بر اين، از خداوند ـ که يادش گرامى باد ـ پروا کنيد و به سوى خشنودى خدا و عمل نمودن به طاعت او و نزديک شدن به او با هر کارى که خشنودى [خدا] در آن است، بشتابيد، که او نزدیک و اجابت کننده است. خداوند ما و شما را از آنان قرار دهد که به آنچه دوست دارد، عمل میکنند و از ناخشنودی او میپرهیزند. بهترین حکایت و رساترین موعظه و سودمندترین تذکّر، کتاب خداست. خداوند متعال فرمود: (هر گاه قرآن تلاوت شود، بدان گوش بسپارید و خاموش باشید بدان امید که مورد رحمت قرار گیرید). از شیطان رانده شده به خدا پناه میبرم. به نام خداوند بخشنده بخشایشگر (سوگند به روزگار که آدمى در زيانکارى است. جز آنان که ايمان آوردهاند و کارهاى شايسته کردهاند و يکديگر را به [پایبندی به] حق سفارش کرده و همديگر را به شکيبايى کردن اندرز دادهاند). (خداوند و فرشتگانش بر پیامبر درود میفرستند، اى مؤمنان! بر او درود فرستيد و به شايستگى [بر وی] سلام کنيد). بار خدايا! بر محمّد و خاندان محمّد، درود فرست، و به محمّد و خاندان محمّد، برکت ده، و به محمّد و خاندان محمّد، مهر ورز، و به محمّد و خاندان محمّد، سلام کن به سان برترین درود و برکت و ترحّم و مهرورزی و سلامی که نثار ابراهيم و خاندان ابراهيم کردى؛ که به راستى، تو ستودنى و شکوهمندی. بار خدايا! به محمّد، وسیله [که درجهای ویژه در بهشت است] و شرافت و فضیلت و جایگاهی ارجمند عطا فرما. خداوندا! محمّد و خاندان محمّد را در روز رستاخیز، شریفترین مردم و در نزدیک‌ترین جایگاه به خود و در روز قیامت، آبرومندترینشان در پیشگاه خویش و برترین آنها نزد خود در مقام و بهرهمندی قرار ده. خدایا! به محمّد، شریفترین جایگاه و سلامت‌بخشی و شفاعت [اهل] اسلام را ارزانی فرما. بار خدايا! ما را به او ملحق فرما در حالى که نه شرمنده باشيم و نه منحرف و نه پشيمان و نه تغيير دهنده [ى آیين حق]. آمین اى معبود راستين!”.
سپس اندکی نشست، آن گاه برخاست و فرمود:
"ستايش از آنِ خدايى است که سزاوارترين کس است که از او بهراسند و ستايشش کنند، و برترين کس است که از او پروا شود و بندگی‌اش کنند و شايستهترين کس به تعظيم و تمجيد است. او را بر کمال بىنيازی اش و عطاى فراوانش و نعمت‌هاى آشکارش و آزمايش نيکويش مىستاييم. به هدایت او ایمان داریم؛ همان هدایتی که نورش کمفروغ نمی‌شود و بلندی اش به پستی نمی‌گراید و دستاویزهای او سستی نمی‌پذیرد. از بدى شُبهات و تاريکى فتنهها به خدا پناه مىبريم، و از ارتکاب گناهان از او آمرزش مىطلبيم و از او مىخواهيم که ما را از کردارهاى بد و آرزوهاى ناپسند و روى آوردن به خطرات و همکارى با شبههافکنان و راضی بودن به کار ناحقّ نابه‌کاران در زمین، در پناه خود گيرد.خدایا! از ما و مردان و زنان مؤمن از زندههاشان و از مردگانشان در گذر؛ همان‌هایی را که بر دین خویش و آیین پیامبرت میراندی. بارخدایا! نیکیهایشان را پذیرا باش و از بدیهاشان در گذر و رحمت و آمرزش و خشنودی [خود] را بر آنها وارد ساز. مؤمنانِ زنده را، از مرد و زن بيامرز؛ همان‌ها که به يکتايى تو گواهى دادند و پيامبرت را تصديق کردند، و به دين تو آويختند و فرايضت را به کار بستند، و پیرو پيامبرت شدند و سنّت تو را در پيش گرفتند، و حلال تو را حلال و حرامت را حرام شمردند، و از کيفر تو ترسيدند و به پاداش تو اميد بستند، و دوستانت را دوست داشتند و با دشمنانت دشمنى ورزيدند. بارخدایا! نیکیهایشان را بپذیر و از بدیهاشان در گذر و به رحمت خود آنها را در زمره بندگان صالح خود وارد ساز. آمین ای معبود راستین!”.
