۳۹۳.سنن ابی داودـ به نقل از حَکم حَزن کُلَفی ـ: من یکی از هفت یا نُه نفری بودم که به دیدار پیامبر صلی الله علیه و آله رفتیم... چند روزی در آن جا اقامت کردیم و همراه پیامبر خدا صلی الله علیه و آله به نماز جمعه حاضر شدیم. ایشان در حالی که به عصا یا کمانی تکیه داده بود، ایستاد و خدا را سپاس گزارد و با سخنانی کوتاه و دلچسب و خجسته، او را ثنا گفت و سپس فرمود: "ای مردم! شما از انجام دادن همه آنچه به شما فرمان داده شده، برنمیآیید یا انجام نخواهید داد؛ امّا [دستکم در آن مقدار که انجام میدهید] در پىِ درستى و استوارى باشيد و [در اين صورت،] بر شما مژده باد!”.
۸/۲
خطبههای امام علی علیه السلام
۳۹۴.مصباح المتهجّد ـ به نقل از جابر از امام باقر علیه السلام ـ: امیر مؤومنان علیه السلام در روز جمعه خطبه خواند و فرمود: "ستايش، خداى را که صاحب قدرت و سلطنت، و مِهرورز و بندهنواز است. او را بر پياپى بودن نعمتهايش مىستايم، و از عذاب و کيفرها به او پناه مىبرم و برای مخالفت با منکران و دشمنی با بیهودهگران و اقرار کردن به این که او پروردگار جهانیان است، گواهی میدهم که معبودى جز خدا نيست. يگانه است و بىشريک. گواهى مىدهم که محمّد، بنده و فرستاده اوست. او را در پی فرستادگان قرار داد و پیامبران را با او به پایان بُرد و وی را مایه رحمت جهانیان برانگیخت. درود خدا بر او و همه خاندانش باد! درود فرستادن به او را لازم ساخت و جایگاهش را نزد خود بزرگ داشت و شایسته و فراوان به وی نیکی کرد. بندگان خدا! سفارش میکنم شما را به پروا کردن از خدایی که پاداشتان به دست اوست و بازگشتتان به سوى او. پس بدان (پرهیزگاری) بشتابید، پيش از مرگی که نه دژی استوار شما را از آن رهایی میبخشد و نه به سرعت گریختن؛ زیرا واردشوندهای فرود آینده و واقع شوندهای شتابنده است، هر چند آرزو، دراز باشد و مهلت به طول انجامد. هر چه آمدنى است، نزديک است و هر که براى خود زمینه فراهم کرده باشد، [به مقصود خود] میرسد. رحمت خدا بر شما! امروز برای روز مرگتان توشه برگیرید و از بیم شبیخونِ دردناک مرگ ناگهانی بهراسید؛ زیرا کیفر الهی، بزرگ و عذاب او درد‌آور است؛ آتشی شعلهور و جانی گرفتار کیفر و نوشیدنیای متعفّن و گرزهايى آهنين [براى عذاب]. خداوند، ما و شما را از آتش [جهنّم] پناه دهد و همنشینی با نیکان را روزیِ ما و شما فرماید و از ما و شما همگی درگذرد؛ که او بخشندهای مهربان است. بیتردید، نیکوترین سخن و رساترین موعظه، کتاب خداست”.
سپس [امام] به خدا پناه بُرد [و اعوذ بالله... بر زبان آورد] و سوره عصر را خواند و سپس فرمود: "خداوند ما و شما را از کسانی قرار دهد که رحمتش آنها را فرا میگیرد و گذشت و مهربانیاش شاملشان میشود. برای خود و شما از خداوند، آمرزش میطلبم”.
سپس اندکی نشست. آن گاه برخاست و فرمود: "ستايش، خداى را که در عين بلندمرتبگى، نزديک است و در عين نزديکى، بلندمرتبه، و هر چيزى در برابر شُکوه او خاکسار است، و هر چيزى در برابر عزّت او سر تسليم دارد، و هر چيزى در برابر قدرت او خاضع است. او را مىستايم، در حالى که از گزاردن حقيقتِ ستايش او ناتوانم، و به او ايمان دارم و به پروردگارىاش معترفم، و از او کمک مىجويم و خواهان نگهدارى او هستم، و بر او توکل مىکنم و کارم را به او وا مىگذارم.
گواهى میدهم که معبودی جز خدای يگانه بىهمتا نيست؛ خدايى يگانه، يکتا، تنها، بىنياز، و تک که همدم و فرزندی برنگرفته است. گواهی میدهم که محمّد، بنده برگزیده او و فرستاده منتخب او و امينِ مورد پسند اوست. او را به حق، بشارت‌دهنده و ترساننده فرستاد و به اذن خدا فراخوانِ به سوی او و چراغی فروزنده. او پیام را رساند و امانت را ادا کرد و خیر امّت را خواست و بندگی خدا کرد تا آنگاه که يقين (مرگ) به سراغش آمد. درود خدا بر او در میان پیشینیان و درود خدا بر او در میان پسینیان و درود خدا بر او در روز جزا! بندگان خدا! شما را به تقوای الهی و فرمانپذیری از او و پرهیز از نافرمانیاش سفارش میکنم؛ زیرا آن که از خدا و فرستاده اش فرمان بَرَد، بیتردید به رستگاری بزرگی دست یافته و هر که از خدا و فرستاده اش نافرمانی کند، به یقین در گم‌راهیِ شدیدی گرفتار آمده و آشکارا زیانکار شده است. خداوند و فرشتگانش بر پیامبر درود میفرستند. اى مؤمنان! بر او درود فرستيد و به شايستگى [بر وی] سلام کنيد. خدایا! برترین درودهای خود را به پیامبران و اولیایت نثار محمّد، بنده و فرستادهات فرما”.
