آرای فقهی در باره وقت نماز جمعه

اوّل وقت نماز جمعه، زوال آفتاب و يا آغاز ظهر شرعى است. اين نظريه، مورد اتّفاق فقيهان است؛ امّا در باره آخر وقت آن، پنج نظريه وجود دارد که به قرار زير است:

۱. وقت نماز جمعه، به اندازه وقت نماز ظهر ـ يعنى تا نزديک غروب آفتاب ـ امتداد دارد. ابن ادريس در کتاب السرائر، و شهيد اوّل در کتاب‏هاى الدروس و البيان، اين نظريه را پذيرفته‏اند و طبق آن، محدودیتی در وقت نماز جمعه وجود ندارد.

۲. وقت نماز جمعه از اوّل زوال آغاز مى‏شود و تا هنگامى که سايه شاخص، به اندازه خود آن شود ـ يعنى تقريباً چهار ساعت ـ امتداد دارد. از اين نظريه، به عنوان رأی مشهور فقیهان یاد شده است؛^۱ بلکه علّامه در کتاب المنتهى،^۲ اين رأى را مورد اتفاق نظر مى‏داند، و در ميان فقهاى کنونی، آية الله‏ خويى^۳ و آية الله‏ ميرزا جواد تبريزى^۴ طبق اين نظريه فتوا داده‏اند.

۳. وقت نماز جمعه، از اوّل زوال است تا هنگامى که سايه شاخص، به اندازه دو قدم انسان معمولى يا دوهفتم شاخص گردد؛ يعنى حدود دو ساعت.