۳۱۹.مصباح المتهجّدـ به نقل از ابو حمزه ثمالی ـ: از امام باقر علیه السلام شنیدم که در قنوت جمعه، کلمات فرج را بر زبان میآورد و میفرمود: "ای خدایی که هیچ چیز همانند او نیست! بر محمّد و خاندان محمّد درود فراوان، پاکیزه و مبارک فرست. خدایا! تمام و همه خیر را به محمّد و خاندان محمّد ارزانی دار و تمام و همه شر را از محمّد و خاندان محمّد برطرف فرما. خدایا! از من درگذر و بر من رحم آر و به سویم بازگرد و مرا عافیت ده و به بخشایشی از جانب خود با بهشت، بر من منّت گذار و از آتش جهنّم مرا بِرَهان و گناهان گذشتهام را بیامرز و در باقی مانده عمرم خویشتنداریای عطا کن که هرگز به سوی کارهایی که نافرمانیِ تو اند بازنگردم تا زمانی که مرگم را برسانی در حالتی که از من خشنودی. و برایم شهادت در پیشگاهت را ثبت و مقرّر بفرما و هرگز مرا از آن روی‌گردان مکن. به رحمت خودت اى دگرگون ساز دل‌ها و دیدهها! دلم را بر دین خود و فرمانبری از خود و دین پیامبرت استوار ساز و دلم را به رحمت خود بر هدایت ثابت گردان و قلبم را پس از آن که هدايتم کردی، منحرف مکن و از نزد خویش بر من رحمتى ببخشاى که تويى بسيار بخشنده”.
۳۲۰.امام صادق علیه السلام در قنوتِ نماز جمعه در رکعت نخست، پس از قرائت میگویی: معبودى جز خداىِ بردبارِ بزرگوار نيست. معبودى جز خداى والا و بزرگ نيست. معبودى جز پروردگار آسمانهای هفت‌گانه و زمینهای هفت‌گانه و آنچه در آنها و ميانشان قرار دارد نیست. اوست پروردگار عرش بزرگ، و ستايش، خداى را که پروردگار جهانيان است. بارخدايا! بر محمّد درود فرست آن چنان که به دست او هدایتمان فرمودی. بار خدايا! بر محمّد درود فرست آن چنان که به سبب او ما را بزرگ داشتی. خداوندا! ما را از آنان قرار ده که برای دینت برگزیدهای و برای بهشتت آفریدهای. خدایا! دل‌هایمان را پس از آن که هدايتمان کردی، منحرف مساز و از نزد خویش بر ما رحمتى ببخشاى؛ چه این که تويى بسيار بخشنده”.
