265
فرهنگ‌نامه جمعه

۲۹۹.صحیح مسلمـ به نقل از جابر بن سَمُره ـ: پیامبر خدا صلی الله علیه و آله ایستاده خطبه می‏خواند. سپس می‏نشست. آن گاه بر می‏خاست و ایستاده خطبه می‌خوانْد. اگر کسی به تو خبر دهد که ایشان نشسته خطبه می‏خوانْد، بی‏تردید دروغ گفته است.

۳۰۰.تفسیر القمّیـ به نقل از ابو بصير که از او پرسیدند: امام جمعه چگونه خطبه می‌خوانَد؟ ـ: ایستاده خطبه می‏خوانَد؛ زیرا خداوند می‏فرماید: (و تو را ایستاده رها کردند).

۳۰۱.امام صادق علیه السلام: نخستین کسی که نشسته خطبه خواند، معاویه بود. وی به خاطر دردی که در زانوان خود داشت، در این باره از مردم اجازه طلبید. او یک خطبه را نشسته و یک خطبه را ایستاده می‏خواند و میان آنها می‏نشست.
سپس حضرت فرمود: "خطبه، آن هم به صورت ایستاده، باید دو خطبه باشد و بی آن که سخنی بگوید، وسط آن دو، اندکی بنشیند، آن قدر که دو خطبه از هم جدا شود”.

۴/۵

تکیه دادن به عصا یا اسلحه

۳۰۲.سنن ابن ماجهـ به نقل از سعد بن عائذ انصاری ـ: پیامبر خدا صلی الله علیه و آله هر گاه در جنگ سخنرانی می‏کرد، با تکیه بر کمانی سخن ‏می‏رانْد و هر گاه در نماز جمعه خطبه می‏خواند، با تکیه بر عصایی خطبه می‏خوانْد.


فرهنگ‌نامه جمعه
264

۲۹۹.صحیح مسلم عن جابر بن سَمُرة: إنَّ رَسولَ اللّهِ صلی الله علیه و آله كانَ يَخطُبُ قائِماً، ثُمَّ يَجلِسُ ثُمَّ يَقومُ فَيَخطُبُ قائِماً، فَمَن نَبَّأَكَ أنَّهُ كانَ يَخطُبُ جالِساً فَقَد كَذَبَ۱.

۳۰۰.تفسیر القميّ عن أبي بصير أنَّهُ سُئِلَ عَنِ الجُمُعَةِ كَيفَ يَخطُبُ الإِمامُ؟ قالَ: يَخطُبُ قائِماً فَإِنَّ اللّهَ‏ يَقولُ:)وَ تَرَكُوكَ قَائِمًا)۲.

۳۰۱.الإمام الصادق علیه السلام: إنَّ أوَّلَ مَن خَطَبَ وهُوَ جالِسٌ مُعاوِيَةَ، وَاستَأذَنَ النّاسَ في ذٰلِكَ مِن وَجَعٍ كانَ في رُكبَتَيهِ، وكانَ يَخطُبُ خُطبَةً وهُوَ جالِسٌ وخُطبَةٌ وهُوَ قائِمٌ، ثُمَّ يَجلِسُ بَينَهُما.
ثُمَّ قالَ: الخُطبَةُ وهُوَ قائِمٌ خُطبَتانِ، يَجلِسُ بينَهمُا جَلِسَةً لا يَتَكَلَّمُ فيها قدرَ ما يَكونُ فَصلٌ ما بَينَ الخُطبَتَينِ۳.

راجع: وسائل الشیعة: ج ۵ ص ۳۱ (باب وُجُوبِ قِيَامِ الخَطِيبِ وَقتَ الخُطبَةِ وَ الفَصلِ بَينَهُمَا بِجَلسَةٍ).

۴/۵

الاعتِمادُ عَلَی العَصا أوِ السِّلاحِ

۳۰۲.سُنن ابن ماجةَ عن سَعد بن عائِذٍ الأَنصاريّ: إنَّ رَسولَ اللّهِ صلی الله علیه و آله كانَ إذا خَطَبَ فِي الحَربِ خَطَبَ عَلىٰ قَوسٍ، وإذا خَطَبَ في الجُمُعَةِ خَطَبَ عَلىٰ عَصاً۴.

1.. صحيح مسلم: ج۲ ص۵۸۹ ح۳۵، سنن أبي داود: ج۱ ص۲۸۶ ح۱۰۹۳، سنن النسائي: ج۳ ص۱۱۰، مسند ابن حنبل: ج۷ ص۴۱۳ ح۲۰۸۸۶، کنز العمّال: ج۸ ص۳۷۴ ح۲۳۳۲۷؛ مجمع البیان: ج۱۰ ص۴۳۶ نحوه، بحار الأنوار: ج۸۹ ص۱۳۱.

2.. تفسير القمي: ج۲ ص۳۶۷، بحار الأنوار: ج۸۹ ص۱۸۵ ح۲۲.

3.. تهذیب الأحکام: ج۳ ص۲۰ ح۷۴، عوالي اللآلي: ج۲ ص۵۸ ح۱۵۷، منتقی الجمان: ج۲ ص۹۸ کلّها عن معاویة بن وهب، بحار الأنوار: ج۳۳ ص۱۷۱ ح۴۵۰.

4.. سنن ابن ماجة: ج۱ ص۳۵۲ ح۱۱۰۷، السنن الكبرى: ج۳ ص۲۹۲ ح۵۷۵۱، المعجم الکبیر: ج۶ ص۳۹ ح۵۴۴۸، تفسیر القرطبي: ج۱۸ ص۱۱۵، سبل الهدی والرشاد: ج۸ ص۲۱۸، کنز العمّال: ج۷ ص۶۴ ح۱۷۹۷۵.

  • نام منبع :
    فرهنگ‌نامه جمعه
    سایر پدیدآورندگان :
    محمّد محمّدی ری شهری؛ مرتضي خوش نصيب
    تعداد جلد :
    1
    ناشر :
    انتشارات دارالحدیث
    محل نشر :
    قم
    تاریخ انتشار :
    1395
    نوبت چاپ :
    اول
تعداد بازدید : 22667
صفحه از 407
پرینت  ارسال به