۲۵۳.پیامبر خدا صلی الله علیه و آله: مرد، ژرف‏اندیشِ تمام‌عیار نمی‌شود تا آن که مجلس خویشانش را از سر دل‌واپسی برای نماز جمعه، ترک کند.

۲۵۴.پیامبر خدا صلی الله علیه و آله: هر کس که در روز جمعه به سفر رَوَد، دو فرشته، او را نفرین می‏کنند که در سفرش همنشینی نیابد و حاجتی از او روا نشود.

۲۵۵.امام علی علیه السلام: در روز جمعه، پیش از شرکت در نماز جمعه، مسافرت نکن، مگر در راه خدا سفر کنی یا برای کاری، ناگزیر باشی.

۲۵۶.امام صادق علیه السلام: جمعه، از آنِ عموم مردم است و برای مسافرت کردن نیست. [این که] خداوند متعال فرموده است: (پس چون نماز گزارده شد، در زمين پراکنده شويد و از فضل خدا بجوييد)، منظور در روز شنبه است.

۲۵۷.امام صادق علیه السلام: سفر کردن و تلاش برای رفع نیازمندی‏ها در روز جمعه، ناپسند است. این ناپسندی، به خاطر نماز [جمعه] است؛ لیکن پس از نماز، جایز است و مایه برکت‏.

۲۵۸.امام رضا علیه السلام: کسی که در روز جمعه، پیش از نماز [جمعه] به سفر رَوَد، ایمن نیست از این که خداوند او را حفظ نکند و جانشین او را در میان خانواده‏اش قرار ندهد، و وی را از فضلش روزی ندهد.

۲۵۳.عنه‏ صلی الله علیه و آله: لا يَفقَهُ الرَّجُلُ كُلَّ الفِقهِ حَتّىٰ يَترُكَ مَجلِسَ قَومِهِ خَشيَةَ الجُمُعَةِ.^۱

۲۵۴.عنه‏ صلی الله علیه و آله: مَن سافَرَ يَومَ الجُمُعَةِ دَعا عَلَيهِ مَلَكاهُ أن لا يُصاحَبَ في سَفَرِهِ و لا تُقضىٰ لَهُ حاجَةٌ^۲.

۲۵۵.الإمام عليّ علیه السلام: لا تُسافِر في يَومِ جُمُعَةٍ حَتّىٰ تَشهَدَ الصَّلاةَ، إلّا فاصِلاً في سَبيلِ اللّهِ‏ أو في أمرٍ تُعذَرُ بِهِ.^۳

۲۵۶.الإمام الصادق علیه السلام: الجُمُعَةُ لِسائِرِ النّاسِ جَميعاً وَ لَيسَ فِيهِ سَفَرٌ، قَالَ اللَّهُ عز و جل:‏ (فَإِذَا قُضِيَتِ ٱلصَّلَوٰةُ فَانتَشِرُوا فِى ٱلْأَرْضِ وَ ٱبْتَغُوا مِن فَضْلِ ٱللَّهِ)؛ يَعنِي يَومَ السَّبتِ.^۴

۲۵۷.عنه‏ علیه السلام: يُكرَهُ السَّفَرُ والسَّعيُ فِي الحَوائِجِ يَومَ الجُمُعَةِ؛ يُكرَهُ^۵ مِن أجلِ الصَّلاةِ، فَأَمّا بَعدَ الصَّلاةِ، فَجائِزُ يُتَبَرَّكُ بِهِ.^۶

۲۵۸.الإمام الرضا علیه السلام: مَا يُؤمِنُ^۷ مَن سَافَرَ فی يَومِ الجُمُعَةِ قَبلَ الصَّلاةِ أَن لا يَحفَظَهُ اللّهُ‏ تَعَالَى فِي سَفَرِهِ، وَ لا يَخلُفَهُ فِي أَهلِهِ، وَ لا يَرزُقَهُ مِن فَضلِهِ.^۸