۲۴۳.پیامبر خدا صلی الله علیه و آله: کسی در حاشیه آبادی کسب و کاری دارد و خود آن جا‌ست و در نماز حاضر می‏شود؛ امّا هنگامی که ناچار می‏شود، می‏گوید: ای کاش به محلّ دورتری که حاصل‏خیزتر از این جا بود می‏رفتم! آن گاه به آن محلّ دورتر می‏رود به طوری که جز روز جمعه، به مسجد نمی‏آید تا آن که ناچار می‏شود و [چراگاه‏های] اطراف او چریده می‏شود، می‏گوید: ای کاش به محلّ دورتری که حاصل‏خیزتر از این جا بود می‏رفتم! و سپس به آن محلّ دورتر می‏رود، به طوری که در روز جمعه نیز نمی‏آید و نمی‏داند چه روزی جمعه است تا آن که خداوند بر دلش مُهر می‏نهد. ^۱

۲۴۴.پیامبر خدا صلی الله علیه و آله: کسانی که در نمازهاى جمعه شرکت نمى‏کنند، از اين کار خود، دست بردارند و گرنه خداوند، بر دل‏هايشان مُهر مى‏نهد و آن گاه، از غافلان خواهند بود.

۲۴۳.عنه‏ صلی الله علیه و آله: إنَّ الرَّجُلَ تَكونُ لَهُ الغُنَيمَةُ في حاشِيَةُ القَريَةِ يَكونُ فيها و يَشهَدُ الصَّلاةَ فَإِذا تَعَذَّرَت عَلَيهِ قالَ: لَو أنِّي ارتَفَعتُ إلىٰ رَدهَـةٍ^۱ هِـيَ أعفـیٰ^۲ مِنهـا كِلاءً فَيَرتَفِـعُ إلَيهـا حَتّـىٰ لا يَأتِي المَسجِدَ إلّا كُلّ جُمُعَةٍ، حَتّىٰ إذا تَعَذَّرَت وأكَلَ ما حَولَها قالَ: لَوِ ارتَفَعتُ إلىٰ رَدهَةٍ هِيَ أعفیٰ مِنها كِلاءً فَيَرتَفِعُ إلَيها حَتّىٰ لا يَأتيَ الجُمُعَةَ ولا يَدري ما يَومُ الجُمُعَةِ حَتّىٰ يَطبَع اللّهُ عَلىٰ قَلبِهِ^۳.

۲۴۴.عنه‏ صلی الله علیه و آله: لَيَنتَهِیَنَّ أَقوامٌ عَن وَدعِهُم^۴ الجُمُعاتِ، أو لَيَختِمَنَّ اللّهُ‏ عَلىٰ قُلوبِهِم، ثُمَّ لَيكَونُنَّ مِنَ الغافِلينَ^۵.