1.. با توجه به سال شهادت او يعنى ۹۶۵ ق بايد گفت: اين کتاب را در اواخر عمر خود نوشته است. از اين رو احتمال مطرح شده از سوى صاحب جواهر مبنى بر نگارش اين رساله در ايّام جوانى، صحيح به نظر نمى‏رسد، (ر. ک: صلاة الجمعه تاريخيا و فقهياً: ص ۵۳).

2.. شمس الدين محمّد موسوى عاملى (۹۴۶ – ۱۰۰۹ ق) معروف به صاحب مدارک، فقيه و محدّث شيعى، نوۀ دخترى شهيد ثانى است. او تحصيلاتش را در زادگاه خويش و در نجف اشرف نزد مقدّس اردبيلى دنبال، و کتاب مدارک الأحکام را تأليف کرد. عالمان بزرگى بر اين کتاب حاشيه زده‏اند. وى در ۶۲ سالگى درگذشت ر.ک: (مجالس المؤمنين: ج ۱ ص ۶۶، أمل الآمل: ج ۱ ص ۱۵، ريحانة الأدب: ج ۳ ص ۳۸۲، روضات الجنّات: ج ۷ ص ۵۴).

3.. ابو منصور حسن بن زين الدين جبل‌عاملى (۹۵۹ – ۱۰۱۱ ق) معروف به صاحب معالم، فقيه، محدّث، اديب و شاعر شيعه است. معروف‌ترين آثار او کتاب‌های معالم الدين و منتقى الجمان است. وى در ۵۲ سالگى در زادگاه خود درگذشت (ر.ک: أمل الآمل: ج ۱ ص ۷۸ ش ۷۱، أعيان الشيعة: ج ۵ ص ۹۹ ش ۲۳۶، روضات الجنات: ج ۳ ص ۷۱).

4.. محمّد تقى بن مقصودعلى مجلسى مشهور به مجلسى اوّل (۱۰۰۳ ـ ۱۰۷۰ق)، فقيه، محدّث، متکلّم، مفسّر، و رجالى شيعه در قرن يازدهم است. وى در اصفهان به دنيا آمد و بيشتر عمر را صرف شرح و تبيين علوم و معارف حديثى کرد و آثار ارزشمند و ماندگارى از خود بر جاى گذاشت (ر.ک: لؤلؤة البحرين: ص ۶۰، روضات الجنّات: ج ۲ ص ۱۱۸، جامع الرواة: ج ۲ ص ۸۲، رياض العلماء: ج ۵ ص ۴۷، أمل الآمل: ج ۲ ص ۲۵۲، ريحانة ألادب: ج ۲ ص ۱۹۸).

1.. نقباء البشر: ج ۱ ص ۱۷۶.

2.. ر. ک: جامع المقاصد: ج ۲ ص ۳۷۵.

3.. زين الدين بن نورالدين على بن احمد جبل‌عاملى، معروف به شهيد ثانى (۹۱۱ -۹۶۶ ق) فقيه، محدّث، مفسّر، منجّم و طبيب شيعى است. وى نخستين کسى است که فقه را تطبيقى و بر اساس مذاهب پنج‏گانه تدريس کرد. شهيد ثانى داراى تأليفات فراوانى در موضوعات مختلف فقهى و غير فقهى است. معروف‏ترين آثار او الروضة البهية فى شرح اللمعة الدمشقية، و مسالک الأفهام است. وى در شهر قسطنطينة به دست حکومت عثمانى به شهادت رسيد (ر.ک: روضات الجنّات: ج ۳ ص ۳۵۲ ـ ۳۸۷، أعيان الشيعة: ج ۷ ص ۱۴۳، أمل الآمل: ج ۱ ص ۸۷).