در روايتى با سند معتبر نقل شده که زُراره مىگويد:
حَثَّنا أبو عَبدِاللّهِ علیه السلام عَلى صَلاةِ الجُمُعَةِ حَتّى ظَنَنتُ أنَّهُ يُريدُ أن نَأتِيَهُ، فَقُلتُ لَهُ: نَغدو عَلَيك؟ فَقالَ: لا إنَّما عَنَيتُ عِندَکم۱.
امام صادق علیه السلام ما را به نماز جمعه تشويق فرمود، چندان که پنداشتيم میخواهد نزد ایشان برويم. گفتم: صبحگاه نزد شما بياييم؟
فرمود: "خير! مقصودم فقط [شرکت در نماز جمعهاى است که] نزديک خودتان است”.
در حديث معتبر ديگرى، عبد الملک از امام باقر علیه السلام نقل مىکند که ایشان به من فرمود:
مِثلُك يَهلِك وَ لَم يُصَلِّ فَرِيضَةً فَرَضَهَا اللّه عَلَيْهِ. قَالَ: قُلْتُ: کيْفَ أَصْنَعُ؟ قَالَ: صَلِّهَا جَمَاعَةً يَعْنِي الْجُمُعَةَ۲.
کسى چون تو بميرد و چيزى را که خداوند بر او واجب کرده است، به جا نياورده باشد؟ گفتم: چه کنم؟
فرمود: "نماز جمعه به جا بياور”.
بر اين اساس است که مطابق گزارشهاى تاريخى، اصحاب سرشناسى همچون زراره نيز در نماز جمعه حضور مىيافتند.۳
از آنچه گفته شد، مىتوان به نتايج مهم زير دست يافت:
اوّل: خاندان رسالت علیهم السلام در دورانى که خود امکان برپايى نماز جمعه را نداشتند، در نمازهاى رسمى بر‌پا شده از سوى حکومت، شرکت مىکردند.
دوم: عدم شرکت ائمّه علیهم السلام در نماز جمعه نيز گاه اتفاق افتاده است که گزارشهايى از آن در دست است.
