۲۱۸.امام على علیه السلام: بر اساس حکم خدا و حکم اسلام، بر مسلمانان لازم است پس از آن که پيشوايشان مى‏ميرد يا کشته مى‏شود ـ گم‌راه باشد يا ره‌يافته، ستم‌ديده باشد يا ستمگر، خونش هدر باشد يا ريختن آن، حرام ـ، کارى نکنند و اتفاقی پدید نیاورند و دست و پایی پيش ننهند و کارى را آغاز نسازند تا آن گاه که براى خويشتن، پيشوايى پاک‌دامن و دانا و پارسا و آشنا به قضاوت و سنّت، برگزينند تا امور آنان را سامان دهد و ميانشان حکم کند و حقّ ستم‌ديده را از ستمگر بستانَد و مرزهايشان را پاس بدارد و خراج و غنايمشان را گرد آورَد و حج و نماز جمعه‌شان را بر پا دارد.

۲۱۹.امام باقر علیه السلام: از جمعه تا جمعه دیگر، خداوند بر مردم سی و پنج نماز واجب ساخته است. یکی از آنها نمازی است که خداوند، آن را به جماعت واجب کرده و آن، نماز جمعه است.

۲۲۰.امام باقر علیه السلام: نماز جمعه، واجب است و گرد هم آمدن براى آن، با وجود امام علیه السلام نیز واجب است.

۲۲۱.امام صادق علیه السلام: اگر گروهی در روز جمعه پنج تن یا بیشتر باشند، نماز جمعه بخوانند، و اگر کمتر از پنج نفر باشند، نماز جمعه‏ای به عهده آنان نیست. نماز جمعه بر همگان واجب است و مردم در آن معذور نیستند، به استثنای پنج نفر: زن، برده، مسافر، بیمار و کودک.

ر.ک: و ص ۲۲۷ (هشدار نسبت به شرکت نکردن در نماز جمعه و سبک شمردن آن).

ص۲۳۷ (کسی که نماز جمعه بر او واجب است).

۲۱۸.الإمام عليّ علیه السلام: الواجِبُ فِي حُكمِ اللّهِ‏ وَ حُكمِ الإِسلَامِ عَلَى المُسلِمِينَ بَعدَمَا يَموتُ إِمَامُهُم أَويُقتَلُ، ضَالًّا كَانَ أَو مُهتَدِياً، مَظلُوماً كَانَ أَو ظَالِماً، حَلَالَ الدَّمِ أَو حَرَامَ الدَّمِ؛ ألّا يَعمَلُوا عَمَلًا وَ لَا يُحدِثُوا حَدَثاً وَ لَا يُقَدِّمُوا يَداً وَ لَا رِجلًا وَ لَا يَبدَؤا بِشَيءٍ قَبلَ أَن يَختَارُوا لِأَنفُسِهِم إِمَاماً عَفِيفاً عَالِماً وَرِعاً، عَارِفاً بِالقَضَاءِ وَ السُّنَّةِ، يَجمَعُ أَمرَهُم وَ يَحكُمُ بَينَهُم، وَ يَأخُذُ لِلمَظلُومِ مِنَ الظَّالِمِ، وَ يَحفَظُ أَطرَافَهُم وَ يَجبِي فَيئَهُم^۱، وَ يُقِيمُ حجَّتَهُم وَ جُمعَتَهُم^۲.

۲۱۹.الإمام الباقر علیه السلام: فَرَضَ‏ اللَّهُ‏ عَلَى النَّاسِ‏ مِنَ الجُمُعَةِ إِلَى الجُمُعَةِ خَمساً وَ ثَلَاثِينَ صَلَاةً، مِنهَا صَلَاةٌ وَاحِدَةٌ فَرَضَهَا اللَّهُ فِي جَمَاعَةٍ؛ وَ هِيَ الجُمُعَةُ^۳.

۲۲۰.عنه علیه السلام: صَلاةُ الجُمُعَةِ فَريضَةٌ، والاِجتماعُ إلَيها فَريضَةٌ مَعَ الإِمامِ^۴.

۲۲۱.الإمام الصادق علیه السلام: يُجَمِّعُ القَومُ يَومَ الجُمُعَةِ إِذَا كَانُوا خَمسَةً فَمَا زَادُوا، فَإِن كَانُوا أَقَلَّ مِن خَمسَةٍ فَلا جُمُعَةَ لَهُم. وَ الجُمُعَةُ وَاجِبَةٌ عَلَى كُلِّ أَحَدٍ، لَا يُعذَرُ النَّاسُ فِيهَا إِلَّا خَمسَةٌ: المَرأَةُ، وَ المَملُوكُ، وَ المُسَافِرُ، وَ المَرِيضُ، وَ الصَّبِيُّ ^۵.

راجع: ص ۲۳۶ (من تجب علیه الجمعه).

وص (۲۲۶ التحذیر من ترك صلاه الجمعه و التهاون بها).

وسائل الشیعة: ج ۵ ص ۲ (بَابُ وُجُوبِهَا عَلَى كُلِّ مُكَلَّفٍ إِلَّا الهِمَّ وَ المُسَافِرَ وَ العَبدَ وَ المَرأَةَ وَ المَرِيضَ وَ الأَعمَى وَ مَن كَانَ عَلَى رَأسِ أَزيَدَ مِن فَرسَخَين‏).