۲۰۰.الاقبالـ در بیان دعایی که پس از دعای ندبه خوانده میشود ـ: چون از دعا [ى ندبه] فارغ شدى، آماده به سجده رفتن در پيشگاه مولاى خود باش و آنچه را با سند خود از امام صادق علیه السلام روايت کردهايم، بگو، که فرمود: "چون از آن دعاى عيد ـ که ذکر شد ـ فارغ شدى، گونه راست خود را بر زمين بگذار و بگو: سرورم، سرورم! چه بسيارند آزادشدگانت. پس مرا نیز از آنانى قرار دِه که آزادشان ساختى! سرورم، سرورم! چه بسيار گناهی که بخشیدى. پس گناه مرا هم در زمره بخشیده‌شدگان قرار دِه! سرورم، سرورم! چه بسيار حاجت که برآوردى. پس حاجت مرا هم در ميان برآوردهشدهها قرار ده! سرورم، سرورم! چه بسيار اندوهی که زدودی. پس اندوه مرا نیز در ميان زدودهها قرار ده!
سرورم، سرورم! چه بسيار دادخواهى که به فريادش رسيدى. پس مرا هم از جمله کسانى قرار ده که به فریادشان رسيدى! سرورم، سرورم! چه بسيار دعا که اجابت کردى. پس دعاى مرا نيز در ميان اجابتشدهها قرار ده! سرورم، سرورم! سجده مرا در زمره ساجدان، مورد رحمت قرار ده و بر سرشک من در زمره اشک‌ريزان، رحمت آر و بر ناليدنم در زمره نالندگانِ به درگاهت، ترحّم کن!
سرورم، سرورم! چه بسيار تهى‌دستى را که بى‌نياز کردى. پس تهى‌دستىِ مرا هم در ميان آنچه بى‌نيازى کردى، قرار ده! سرورم، سرورم! بر دعاى من در زمره دعا‌کنندگانت، رحمت آر! سرورم و معبودم! بدی کردم، ستم کردم، کار بد انجام دادم و به گناهم اقرار دارم؛ و چه بد عمل کردم! اى مولاى من! مرا بيامرز، اى بزرگوار! اى ارجمند! اى زيبا!
پس چون فراغت یافتی و برگشتى، دستان خود را بالا مىبرى و پروردگارت را مىستايى. سپس آنچه را پيشتر گفته بودى، مىگويى و بر پيامبر صلی الله علیه و آله درود می‌فرستی و خداى متعال را مىستايى؛ که ستايش، از آنِ خداوند، پروردگار جهانيان است”.
۴/۳
دعا برای امام مهدی علیه السلام
۲۰۱.مصباح المتهجّدـ به نقل جابر، از امام باقر علیه السلام ـ: امام زین العابدین علیه السلام فرمود: از” جمله کارهای روز جمعه این دعا، برای بعد از ظهر است: بارالها! جانم را که وقف تو شده و تنها به امر تو اختصاص یافته، به بهای بهشت، از من خريدارى کن، همراه معصومى از عترت پيامبرت صلی الله علیه و آله که ذخيره شده تا حقّ به ستم برده شده را بگيرد. همو که به ولادتش منسوب است۱ و زمين را به دست وی از عدل و داد پر مىکنى، چنان که از ظلم و ستم پر شده است و مرا از کسانى که [از امامان] پیش افتاده و از دين بيرون رفتند و يا عقب ماندند و نابود شدند، قرار مده؛ بلکه از آنان قرارم ده که همراه [امامان] باقى ماندند و [به سعادت] رسيدند و مرا شهيدى در اختيار خود و سعادتمند مقرّر فرما”.
