۹۸.امام صادق عليه ‏السلام : امير مؤمنان على بن ابى طالب ـ كه درود خدا بر او باد ـ ، در كوفه به مردم مى‏فرمود : «اى مردم كوفه! آيا گمان مى‏كنيد نمى‏دانم چگونه شما را به راه آورم؟ چرا ؛ وليكن خوش ندارم كه شما را با بهاى تباه كردن خويش ، به راه آورم» .

۹۹.الغارات ـ در گزارش كناره‏گيرى خرّيت بن راشد ، يكى از خوارج از امير مؤمنان ـ : عبد اللّه‏ بن قعين گويد : ... نزد امير مؤمنان آمدم و آنچه درباره خرّيت شنيده بودم و آنچه به پسرعمويش گفته بودم و آنچه را وى پاسخ داده بود ، به على گزارش دادم .
فرمود : «او را رها كن . اگر حق را پذيرفت و بازگشت ، او را بدين امر بشناسيم و از او بپذيريم ، و اگر سر باز زد ، او را بخواهيم» .
گفتم : اى امير مؤمنان! چرا الان او را نمى‏گيرى تا از او وثيقه بستانى [و از شرّ او اطمينان حاصل كنى]؟
فرمود : «اگر با هر كسى كه او را متّهم مى‏كنيم ، چنين رفتار كنيم ، بايد زندان‏ها را از آنان پُر سازيم و معتقد نيستم كه حمله به مردم و زندان كردن و
كيفر دادن آنها روا باشد ، مگر آن‏كه مخالفت با ما را آشكار سازند .

ر . ك : دانش‏نامه امير المؤمنين عليه ‏السلام : ج ۶ ص ۵۰۹ (شورش خرّيت بن راشد) .

۹۸.الإمام الصادق عليه ‏السلام : كانَ أميرُ المُؤمِنينَ عَلِيُّ بنُ أبي طالِبٍ صَلَواتُ اللّه‏ عَلَيهِ يَقولُ لِلنّاسِ بِالكوفَةِ : يا أهلَ الكوفَةِ ، أ تَرَوُنّي لا أعلَمُ ما يُصلِحُكُم ؟ ! بَلى ، ولَكِنّي أكرَهُ أن اُصلِحُكُم بِفَسادِ نَفسي . ^۱

۹۹.الغارات ـ في خَبرِ مُفارَقَةِ الخِرّيتِ بنِ راشِدٍ (وهوَ مِنَ الخَوارِجِ) أميرَ المُؤمِنينَ عليه ‏السلام ـ : قالَ عَبدُ اللّه‏ِ بنُ قَعينٍ : ... أتَيتُ أميرَ المُؤمِنينَ عليه ‏السلام ... فَأَخبَرتُهُ بِما سَمِعتُ مِنَ الخِرّيتِ وما قُلتُ لِابنِ عَمِّهِ وما رَدَّ عَلَيَّ .
فَقالَ عليه ‏السلام : دَعهُ ، فإِن قَبِلَ الحَقَّ ورَجَعَ عَرَفنا ذلِكَ لَهُ وقَبِلناهُ مِنهُ ؛ وإن أبى طَلَبناهُ .
فَقُلتُ : يا أميرَ المُؤمِنينَ فَلِمَ لا تَأخُذُهُ الآنَ فَتَستَوثِقَ مِنهُ ؟
فَقالَ: إنّا لَو فَعَلنا هذا لِكُلِّ مَن نَتَّهِمُهُ مِنَ النّاسِ مَلَأنَا السُّجونَ مِنهُم ، ولا أراني يَسَعُنِي الوُثوبُ عَلَى النّاسِ وَالحَبسُ لَهُم وعُقوبَتُهُم
حَتّى يُظهِروا لَنَا الخِلافَ . ^۲

راجع : موسوعة الإمام عليّ عليه ‏السلام : ج ۴ ص ۴۳ (الفصل التاسع / خروج الخِرّيت بن راشد) .