۴۸.امام على عليه ‏السلام : زمانى كه قائم ما ظهور كند ، آسمان ، بارانش را مى‏بارانَد ، و زمين ، گياهش را مى‏روياند ، و كينه‏ها از دل‏هاى بندگان مى‏رود ، و ددان و دام‏ها آشتى مى‏كنند [و چنان سرسبزى و امنيّت برقرار مى‏شود] تا جايى كه زن از عراق تا شام را پياده مى‏رود و جز بر گياه و علف ، پا نمى‏گذارد و زيورهايش ^۱را بر سرش دارد ، و هيچ درنده‏اى او را نمى‏لرزاند و نمى‏ترساند .

۴۸.الإمام عليّ عليه ‏السلام : لَو قَد قامَ قائِمُنا ، لَأَنزَلَتِ السَّماءُ قَطرَها ، ولَأَخرَجَتِ الأَرضُ نَباتَها ، ولَذَهَبَتِ الشَّحناءُ ^۱مِن قُلوبِ العِبادِ ، وَاصطَلَحَتِ السِّباعُ وَالبَهائِمُ ، حَتّى تَمشِيَ المَرأَةُ بَينَ العِراقِ إلَى الشّامِ لا تَضَعُ قَدَمَيها إلّا عَلَى النَّباتِ ، وعَلى رَأسِها زينَتُها ^۲، لا يَهيجُها سَبُعٌ ولا تَخافُهُ . ^۳