۴۶.صحيح البخارى ـ به نقل از خبّاب بن اَرَت ـ : به پيامبر خدا كه در سايه كعبه ، سر بر بُرده خويش كرده بود ، شكايت كرديم و گفتيم : برايمان [از خداوند ]يارى نمى‏طلبى؟ برايمان دعا نمى‏كنى؟
فرمود : «در گذشته ، فرد را مى‏گرفتند و چاله‏اى مى‏كَنْدند و او را در آن ، قرار مى‏دادند و ارّه‏اى مى‏آوردند و روى سرش مى‏گذاشتد و شقّه‏اش مى‏كردند ، با شانه‏هاى آهنى ، گوشتِ او را از استخوانش جدا مى‏كردند ؛ امّا هيچ يك از اين كارها او را از دينش بر نمى‏گردانْد . به خدا سوگند كه اين امر (دين اسلام) همه جا را فرا مى‏گيرد تا جايى كه سوار از صفا تا حَضرَموت را مى‏پيمايد و جز از خدا نمى‏ترسد و بيم حمله گرگ به گوسفندانش را ندارد (در امنيّت كامل ، سفر مى‏كند) ، امّا شما عجله مى‏كنيد» .

۴۷.پيامبر خدا صلى‏ الله‏ عليه‏ و‏ آله : عيسى بن مريم عليهماالسلامچونان پيشوايى عادل و فرمان‏روايى دادگستر فرود مى‏آيد ، و صليب‏ها را مى‏شكند ، و خوك‏ها را مى‏كشد ، و صلح [و آرامش ]را باز مى‏گرداند ، و شمشيرها را تبديل به داس مى‏كند ، ^۱و زهر هر زهردارى از بين مى‏رود . آسمان ، روزىِ خود را فرو مى‏ريزد ، و زمين ، بركت‏هايش را بيرون مى‏دهد ، تا جايى كه كودك ، با مار بازى كند و به او آسيبى نمى‏زند و گرگ ، گوسفند را
مى‏چرانَد و به آن ، گزندى نمى‏رسانَد و شير ، گاو را مى‏چرانَد و به آن ، صدمه‏اى نمى‏زند .

۴۶.صحيح البخاري عن خبّاب بن الأرت : شَكَونا إلى رَسولِ اللّه‏ِ صلى‏ الله‏ عليه‏ و‏ آله وهُوَ مُتَوَسِّدٌ بُردَةً ^۱لَهُ في ظِلِّ الكَعبَةِ ، فَقُلنا : ألا تَستَنصِرُ لَنا ، ألا تَدعو لَنا؟
فَقالَ : قَد كانَ مَن قَبلَكُم يُؤخَذُ الرَّجُلُ فَيُحفَرُ لَهُ فِي الأَرضِ ، فَيُجعَلُ فيها، فَيُجاءُ بِالمِنشارِ فَيوضَعُ عَلى رَأسِهِ فَيُجعَلُ نِصفَينِ ، ويُمشَطُ بِأَمشاطِ الحَديدِ ما دونَ لَحمِهِ وعَظمِهِ ، فَما يَصُدُّهُ ذلِكَ عَن دينِهِ ، وَاللّه‏ِ لَيَتِمَّنَّ هذَا الأَمرُ ، حَتّى يَسيرَ الرّاكِبُ مِن صَنعاءَ إلى حَضرَمَوتَ لا يَخافُ إلَا اللّه‏َ ، وَالذِّئبَ عَلى غَنَمِهِ ، ولكِنَّكُم تَستَعجِلونَ . ^۲

۴۷.رسول اللّه‏ صلى‏ الله‏ عليه‏ و‏ آله : يَنزِلُ عيسَى بنُ مَريَمَ إماما عادِلاً ، وحَكَما مُقسِطا، فَيَكسِرُ الصَّليبَ ، ويَقتُلُ الخِنزيرَ ، ويُرجِعُ السِّلمَ ، ويَتَّخِذُ السُّيوفَ مَناجِلَ ، وتَذهَبُ حُمَةُ كُلِّ ذاتِ حُمَةٍ ^۳، وتُنزِلُ السَّماءُ رِزقَها، وتُخرِجُ الأَرضُ بَرَكَتَها ، حَتّى يَلعَبَ الصَّبِيُّ بِالثُّعبانِ فَلا يَضُرُّهُ ، ويُراعِي الغَنَمُ
الذِّئبَ فَلا يَضُرُّها ، ويُراعِي الأَسَدُ البَقَرَ فَلا يَضُرُّها . ^۴