۳۷.پيامبر خدا صلى‏ الله‏ عليه‏ و‏ آله : حرم را ، گياهش [خشك يا تَر] را نبايد چيد ، درخت و خارش را نبايد قطع كرد ، صيدش را نبايد رَم داد ... . پس اگر كسى را ديديد كه گياهى را چيد يا درختى را قطع كرد يا صيدى را رَم داد ، بر شما رواست كه به سبب روا شمارى‏اش در حرم ، به او ناسزا بگوييد و پشتش را دردمند سازيد .

۳۸.امام صادق عليه ‏السلام : هر چيزى كه در حرم مى‏رويد ، بر همه مردم حرام است ، بجز آنچه [از گياه و درخت ]خودت كاشته‏اى و نشانده‏اى .

۳۹.الكافى ـ به نقل از عبد اللّه‏ بن سنان ـ : از امام صادق عليه ‏السلام درباره اين سخن خداوند عز و جل : «و هر كه بدان وارد شود در امان است» پرسيدم كه: آيا مقصود ، خانه [ى كعبه ]است يا حرم؟
فرمود : «هر انسانى كه به حرم درآيد و به آن پناهنده شود ، از خشم خدا در امان است ، و هر حيوان وحشى و پرنده‏اى كه به آن درآيد ، در امان است و نبايد آن را رَم داد يا اذيّت كرد تا از حرم ، خارج شود» .

۳۷.عنه صلى‏ الله‏ عليه‏ و‏ آله : الحَرَمُ لا يُختَلى خَلاؤُهُ ، ولا يُعضَدُ شَجَرُهُ ولا شَوكُهُ ، ولا يُنَفَّرُ صَيدُهُ ... فَمَن أصَبتُموهُ اختَلى أو عَضَدَ الشَّجَرَ أو نَفَّرَ الصَّيدَ فَقَد حَلَّ لَكُم سَبُّهُ وأن تُوجِعُوهُ ظَهرَهُ بِمَا استَحَلَّ فِي الحَرَمِ . ^۱

۳۸.الإمام الصادق عليه ‏السلام : كُلُّ شَيءٍ يَنبُتُ فِي الحَرَمِ فَهُوَ حَرامٌ عَلَى النّاسِ أجمَعينَ ، إلّا ما أنبَتَّهُ أنتَ وغَرَستَهُ . ^۲

۳۹.الكافي عن عبداللّه‏ بن سنان عن الإمام الصادق عليه ‏السلام ، قال : سَأَلتُهُ عَن قَولِ اللّه‏ِ عز و جل : « وَمَن دَخَلَهُ كَانَ ءَامِنًا » ، البَيتَ عَنى أمِ الحَرَمَ ؟
قالَ : مَن دَخَلَ الحَرَمَ مِنَ النّاسِ مُستَجيرا بِهِ فَهُوَ آمِنٌ مِن سَخَطِ اللّه‏ِ ، ومَن دَخَلَهُ مِنَ الوَحشِ وَالطَّيرِ كانَ آمِنا مِن أن يُهاجَ أو يُؤذى حَتّى يَخرُجَ مِنَ الحَرَمِ . ^۳