۳۱.امام زين العابدين عليه السلام : معبودا و سَروَرا و اى فرجامين اميد من! تو از فرازِ عرشت بر زمينهايت و فرشتگانت و باشندگانِ در آسمانهايت درخشيدى ، و آواها بُريده شد ، و جنبشها آرام گرفت ، و زندگان در بسترها ، چونان مُردگان شدند ، و تو بندگانت را در حالات گونهگون يافتى : از آنهاست ترسانى كه به تو پناه آورده و تو او را آرامش و امنيّت بخشيدى .
۳۲.امام رضا عليه السلام ـ در دعا ـ : اى كسى كه مرا به خودت رهنمون شدى و دلم را به تصديقت رام ساختى ، امنيّت و ايمان را در دنيا و آخرت ، از تو درخواست مىكنم .
۳۳.امام هادى عليه السلام ـ در قنوتش ـ : اى آن كه درماندگان او را خواندند و پاسخشان داد ، و بيمناكان به او پناه بردند و آسودهخاطرشان كرد ، و فرمانبُرداران بندگىاش كردند و [از عبادت آنان] سپاسگزارى نمود ، و سپاسگزاران او را ستودند و پاداششان داد .
۳۴.امام مهدى عليه السلام ـ در دعا ـ : اى ايمن از هر چيز ، و هر چيز از تو بيمناك! به ايمنىات از هر چيز و بيمناكى هر چيز از تو ، از تو درخواست مىكنم كه بر محمّد و خاندان محمّد ، درود فرستى ، و به خودم و زن و فرزندم و ديگر نعمتهايى كه ارزانىام داشتهاى ، امنيّت بخشى ، چندان كه هرگز از كسى نترسم و از چيزى بيمناك نباشم ، كه به راستى تو بر هر چيزى توانايى ؛ و خدا ما را بس است و نيكو حمايتگرى است او .
