۸۹.امام صادق عليه السلام :به نام بزرگت ، از تو مى خواهم كه خشنودى ات را در هنگام خشم ، گشايش را در هنگام رنج [و گرفتارى] ، روشنايى را در وقت تاريكى و بصيرت را در زمان در هم شدن امور بر اثر فتنه [نصيبم كنى] .

۹۰.امام صادق عليه السلام :ستايش ، خداى را كه صاحبِ ستايش و سزاوارِ آن و منتهاى آن و جايگاه آن است ... .
بار خدايا ! از تو مى خواهم هدايت شدن از گم راهى را ، و بينا شدن از كورى را ، و به راه آمدن از كج روى را .

۹۱.امام رضا عليه السلام ـدر كتاب فقه منسوب به ايشان ـ : و هر گاه خواستى سرمه بكِشى ، ميل را در دست راستت بگير و آن را در سرمه دان بزن و «بسم اللّه » بگو . همچنين ، هنگامى كه ميل را در چشم قرار دادى ، بگو : «بار خدايا ! چشمم را روشنى گردان ، و در آن ، نورى قرار ده كه با آن ، حقّ تو را ببينم و مرا به راه حق ، راه نمايى كن و به راه درست ، ارشادم فرما . بار خدايا ! دنيا و آخرتم را بر من ، روشن ساز» .

۸۹.عنه عليه السلام :أسأَ لُكَ بِاسمِكَ العَظيمِ رِضاكَ عِندَ السُّخطَةِ ، وَالفُرجَةَ عِندَ الكُربَةِ ، وَالنّورَ عِندَ الظُّلمَةِ ، وَالبَصيرَةَ عِندَ تَشَبُّهِ الفِتنَةِ . ^۱

۹۰.عنه عليه السلام :الحَمدُ للّهِِ وَلِيِّ الحَمدِ وأَهلِهِ ، ومُنتَهاهُ ومَحَلِّهِ ... أسأَ لُكَ اللّهُمَّ الهُدى مِنَ الضَّلالَةِ ، وَالبَصيرَةَ مِنَ العَمى ، وَالرُّشدَ مِنَ الغَوايَةِ . ^۲

۹۱.الإمام الرضا عليه السلام ـفِي الفِقهِ المَنسوبِ إلَيهِ ـ : وإذا أرَدتَ أن تَكتَحِلَ فَخُذِ الميلَ بِيَدِكَ اليُمنى وَاضرِبهُ فِي المُكحُلَةِ ، وقُل : «بِسمِ اللّهِ» ، فَإِذا جَعَلتَ الميلَ في عَينِكَ فَقُل : «اللّهُمَّ نَوِّر بَصَري ، وَاجعَل فيهِ نوراً اُبصِرُ بِهِ حَقَّكَ ، وَاهدِني إلى طَريقِ الحَقِّ ، وأَرشِدني إلى سَبيلِ الرَّشادِ ، اللّهُمَّ نَوِّر عَلَيَّ دُنيايَ وآخِرَتي» . ^۳