۱۵۰.امام على عليه السلام ـ در ويژگى دنياطلبان ـ :دنيا ، آنها را به كوره راه برده و ديدگانشان را از ديدن نشانه هاى راهيابى ، فرو پوشانده است . از اين رو ، در حيرتكده دنيا ، سرگشته اند و در نعمت هاى آن ، غرقه . دنيا را پروردگار خويش گرفته اند . لذا دنيا ، آنها را بازيچه ساخته است و آنها هم دنيا را ، و فراسوىِ آن را از ياد برده اند .
۱۵۱.امام على عليه السلام :به خاطر عشق به دنياست كه گوش ها ، از شنيدن حكمت ، كَر گشته اند و دل ها ، از نور بصيرت ، كور .
۱۵۲.امام على عليه السلام :كسى كه دنيا ، او را با آمال مُحال ، فريفته و با آرزوهاى دروغين ، فريب داده است ، ميراث بى بينشى برايش بر جا گذاشته و [جامه] كورى بر او پوشانده است و از آخرت ، محرومش ساخته و او را به جايگاه هاى هلاكت و تباهى مى آورد .
۱۵۳.امام على عليه السلام :كسى كه دنيا بر او غالب آيد ، از [ديدن] آنچه فراپيش اوست ، كور مى گردد .
۱۵۴.امام على عليه السلام :كسى كه نگاهش به دنياپرستان محدود گردد ، از ديدن راه راست ، كور مى شود .
۱۵۵.امام على عليه السلام ـ در نامه اى كه به يكى از يارانش نوشت ـ :دنيا را رها كن ؛ زيرا دوستى دنيا ، كور و كَر و لال مى گردانَد و سرافكندگى مى آورد .
