۳ / ۶
روزه گرفتن ، بدون اجازه مهمان
۱۴۷.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :صاحب خانه ، روزه نگيرد ، مگر با اجازه مهمان.
۱۴۸.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :هر گاه مردى وارد شهرى شد ، مهمان ساكنان آن شهر از همدينان خودش است تا زمانى كه از پيش آنان برود ... و براى آنان سزاوار نيست روزه بگيرند مگر با اجازه مهمان . مبادا كه مهمان از آنها خجالت بكشد و غذا بخواهد ؛ ولى به خاطر [رعايتِ حال] آنها از خوردن خوددارى كند!
۳ / ۷
كمك كردن در رفتن مهمان
۱۴۹.امام باقر عليه السلام :به كار گرفتن مهمان ، [ نشان ] از بى ادبى است . پس، هرگاه مهمان بر شما وارد شد [در بار افكندن و جابه جا كردن بارهايش] به او كمك كنيد و هرگاه خواست كه بارش را ببندد ، كمكش نكنيد ؛ زيرا اين كار ، [نشان ]از پستى است . و توشه بسيار همراهش كنيد؛ زيرا اين كار ، [نشان] از سخاوت است.
۱۵۰.الأمالى ، صدوقـ به نقل از حريز بن عبد اللّه يا ديگرى ـ: عدّه اى از طايفه جُهَينه ، مهمان امام صادق عليه السلام شدند. امام از آنان پذيرايى كرد و چون خواستند بروند ، به آنها توشه و آذوقه و پول داد . آن گاه به خدمتكارانش فرمود : « كنار رويد و كمكشان نكنيد ! » .
مهمانان چون رخت خويش بستند، براى خداحافظى ، نزد امام آمدند و گفتند : اى پسر پيامبر خدا ! شما پذيرايىِ شايانى از ما به عمل آورديد و دَهِش بسيار كرديد ؛ امّا به خدمتكارانتان فرموديد كه در بستنِ بار ، به ما كمك نكنند ؟ !
امام عليه السلام فرمود : « همانا ما خاندانى هستيم كه به مهمانان خود در رفتن از نزدمان كمك نمى كنيم » .