۲۲۸.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :بدترين خوراك ، غذاى وليمه اى است كه انسانِ سير ، به آن دعوت مى شود و شخص گرسنه ، از آنْ باز داشته مى شود !

۲۲۹.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :بدترين خوراك ، غذاى وليمه اى است كه كسانى از آن منع مى شوند [يعنى فقرا] كه [معمولاً براى دعوت] به آن مى آيند ، و كسانى به آن دعوت مى شوند [يعنى ثروتمندان] كه از آمدن به آن خوددارى مى ورزند !

۲۳۰.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :چگونه خواهى بود با وليمه [آن گاه ]كه سير را [به آن] دعوت مى كنند و گرسنه را [از آن ]مى رانند؟

۲۳۱.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :بد خوراكى است خوراك وليمه ؛ توانگران ، از آنْ اطعام مى شوند و مستمندان را از آنْ باز مى دارند !

۲۳۲.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :بد خوراكى است خوراك وليمه ؛ توانگران ، به آن دعوت مى شوند، و تهى دستان ، از آن منع مى گردند !

۲۳۳.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :خوش وليمه اى است، وليمه اى كه فقير و شريف و فرومايه و آزاد و برده ، از آن بخورند !

۲۳۴.امام على عليه السلامـ از نامه ايشان به عثمان بن حُنَيف انصارى كه كارگزار او در بصره بود و خبردار شد كه وى به وليمه قومى از بصريان دعوت شده و به آن مهمانى رفته است ـ: امّا بعد، اى پسر حُنَيف ! به من خبر رسيده است كه مردى از جوانان بصره ، تو را به مهمانى اى دعوت كرده و تو به آن شتافته اى و خوراك هاى رنگارنگ و كاسه هاى بزرگ در برابرت نهاده اند. گمان نمى كردم
به مهمانى گروهى بروى كه نيازمندشان رانده مى شود و توانگرشان دعوت مى گردد !

۲۲۸.رسول اللّه صلى الله عليه و آله :شَرُّ الطَّعامِ طَعامُ الوَليمَةِ يُدعى إلَيهِ الشَّبعانُ ، ويُحبَسُ عَنهُ الجائِعُ . ^۱

۲۲۹.عنه صلى الله عليه و آله :شَرُّ الطَّعامِ طَعامُ الوَليمَةِ يُمنَعُها مَن يَأتيها ، ويُدعى إلَيها مَن يَأباها . ^۲

۲۳۰.عنه صلى الله عليه و آله :كَيفَ بِالوَليمَةِ يَدعونَ الشَّبعانَ ويَطرُدون الغَرثانَ ^۳ ؟ ^۴

۲۳۱.عنه صلى الله عليه و آله :بِئسَ الطَّعامَ طَعامُ العُرسِ يُطعَمُهُ الأَغنِياءُ ، ويُمنَعُهُ المَساكينُ . ^۵

۲۳۲.عنه صلى الله عليه و آله :بِئسَ الطَّعامُ طَعامُ الوَليمَةِ يُدعى إلَيهِ الأَغنِياءُ ، ويُمنَعُ مِنهُ الفُقَراءُ . ^۶

۲۳۳.عنه صلى الله عليه و آله :نِعمَ الوَليمَةُ وَليمةٌ يَأكُلُ مِنهَا الفَقيرُ وَالشَّريفُ وَالوَضيعُ وَالحُرُّ وَالمَملوكُ . ^۷

۲۳۴.الإمام عليّ عليه السلامـ مِن كِتابٍ لَهُ إلى عُثمانَ بنِ حُنَيفٍ الأَنصارِيِّ ، وكانَ عامِلَهُ عَلَى البَصَرةِ ، وقَد بَلَغَهُ أنَّهُ دُعِيَ إلى وَليمَةِ قَومٍ مِن أهلِها ، فَمَضى إلَيها ـ: أمّا بَعدُ ، يَابنَ حُنَيفٍ ، فَقَد بَلَغَني أنَّ رَجُلاً مِن فِتيَةِ أهلِ البَصرَةِ دَعاكَ إلى مَأدُبَةٍ فَأَسرَعتَ إلَيها ، تُستَطابُ لَكَ الأَلوانُ ، وتُنقَلُ إلَيكَ الجِفانُ . وما ظَنَنتُ أنَّكَ تُجيبُ إلى طَعامِ قَومٍ
عائِلُهُم مَجفُوٌّ ^۸ ، وغَنِيُّهُم مَدعُوٌّ . ^۹