گفتني است كه حسين بن سعيد، كتاب هاي مورد بحث را با همراهي برادرش حسن نگاشته است. نجاشي، اين كتب را ـ كه از مصنّفات معتبر و مورد اعتماد شيعه بوده ـ به چند طريق نقل مي كند. ^۱ شيخ طوسي و نجاشي، اين كتب را با اندكي اختلاف، فهرست كرده اند كه در اينجا به فهرست نجاشي بسنده مي گردد: كتاب الوضوء، كتاب الصلاة، كتاب الزكاة، كتاب الصوم، كتاب الحج، كتاب النكاح، كتاب الطلاق، كتاب العتق و التدبير و المكاتبة، كتاب الأيمان و النذور، كتاب التجارات و الإجارات، كتاب الخمس، كتاب الشهادات، كتاب الصيد و الذبائح، كتاب المكاسب، كتاب الأشربة، كتاب الزيارات، كتاب التقية، كتاب الرد علي الغلاة، كتاب المناقب، كتاب المثالب، كتاب الزهد، كتاب المروّة، كتاب حقوق المؤمنين و فضلهم، كتاب تفسير القرآن، كتاب الوصايا، كتاب الفرائض، كتاب الحدود، كتاب الديات، كتاب الملاحم، كتاب الدعاء. ^۲ از اين مجموعه، كتاب المؤمن و كتاب الزهد، به انتشار رسيده اند.
علاوه بر اين كتاب ها، برخي كتاب النوادر احمد بن محمّد عيسي اشعري را هم به حسين بن سعيد نسبت داده اند. ^۳
از امتيازات كتب حسين بن سعيد، آن است كه ميزاني در سنجش صحّت و سقم ديگر كتب محسوب مي شده است؛ به طوري كه دانشمندان علم رجال، كتب بسياري را به كتب حسين بن سعيد تشبيه كرده اند ^۴ و اين ويژگي، درباره ديگر كتب متقدّمان به چشم نمي خورد.
۲۶. الجامع في الحديث، ^۵ ابوجعفر محمّد بن احمد بن يحيي بن عمران الأشعري القمّي (م حدود ۲۸۰ ق). ^۶ وي از فقيهان و محدّثان موثّق اماميه بوده كه جز آن كه از ضعفا روايت نقل مي كرده، به مراسيل هم اعتماد مي كرده است. ^۷
شيخ طوسي، كتاب نوادر الحكمة را ـ كه شامل بيست و دو كتاب و اغلب در موضوعات فقهي است ـ از آثار او بر مي شمرد. ^۸ نجاشي در توصيف اين كتاب مي نويسد:
نوادر الحكمة كتابي نيك و بزرگ است. قمي ها آن را با عنوان «دبّة شبيب» مي شناسند... . در قم، شخصي به نام شبيب بوده است. اين شخص، ظرفي چندخانه داشته و هر نوع روغني كه مردم مي خواسته اند، از آن ظرف به آنان مي داده است. ^۹