بن اسباط، روايت كرده است؛ ۱ امّا آگاهي بيشتري از وي و آثارش در دست نيست.
۱۰. كتاب مبوّب في الحلال و الحرام، ابومحمّد غياث بن ابراهيم تميمي دارمي اسيدي بصري. وي ساكن كوفه و از راويان موثّق امام صادق و امام كاظم( بوده است. ۲ از اين راوي، با عناوين مختلفي نظير: اسيدي، رزامي، دارمي و نخعي كوفي ۳ ياد شده كه شايد همه از يك فرد حكايت مي كند؛ ۴ امّا غياث بن ابراهيم بَتْري ـ كه ابن داوود، وي را فاسد العقيده دانسته ـ ۵ غير از نگارنده جامع ياد شده است. ۶
چنان كه از عنوان اين كتاب آشكار است، كتابي مبوَّب در موضوعات فقهي است كه ابن شهر آشوب از آن با عنوان «جامعه» ۷ و ابن طاووس با عنوان «كتاب» ياد مي كند. ۸ اسماعيل بن ابان بن اسحاق، ۹ محمّد بن يحيي الخزّاز و نيز حسن بن علي لؤلؤي، ۱۰ راويان اين كتاب بوده و رواياتي از آن در كتب حديثي شيعه آمده است.
۱۱. كتاب مبوّب في الفرائض، رفاعة بن موسي اسدي كوفي (رفاعه نخاس)، از راويان موثّق امام صادق و امام كاظم(. ۱۱ گفته شده كه وي پس از امام كاظم( به واقفه پيوست؛ امّا پس از مدتي، از آن راه برگشت. ۱۲
اين كتاب را ـ كه به صورت موضوعي تدوين شده است ـ شماري از راويان، نظير: محمّد بن ابي عمير، صفوان بن يحيي و ابن فضال روايت كرده اند. ۱۳
۱۲. الجامع الكبير في الفقه، يونس عبد الرحمان (م ۲۰۸ ق) معروف به مولي آل يقطين. ۱۴ از سال ولادت او اطّلاع دقيقي در دست نيست، جز آن كه گفته اند كه وي در روزگار هشام بن عبدالملك، چشم به جهان گشود. ۱۵ وي امام صادق(عليه السلام) را در حرمين شريفين ملاقات كرده، امّا موفّق به شنيدن حديث از
1.. همان.
2.. رجال النجاشي، ص۳۰۵؛ رجال الطوسي، ص۲۶۸.
3.. رجال البرقي، ص۴۲. كتب اهل سنّت، از شخصي به نام ابو عبد الرحمان غياث بن ابراهيم نخعي كوفي سخن گفته و وي را تضعيف كرده اند؛ امّا با عنايت به تفاوت كنيه راوي ياد شده با راوي مورد نظر ما، مي توان حدس زد كه وي غير از غياث بن ابراهيم شيعي است ر.ك: التاريخ الكبير، ج۷، ص۱۰۹؛ ميزان الاعتدال، ج۳، ص۳۳۷؛ الجرح و التعديل، ج۷، ص۵۷.
4.. ر.ك: ميراث مكتوب شيعه، ص۲۸۰.
5.. رجال ابن داوود، ص۲۶۵.
6.. معجم رجال الحديث، ج۱۴، ص۲۵۲.
7.. معالم العلماء، ص۱۲۴.
8.. كتاب خانه ابن طاووس، ص۳۵۶.
9.. رجال النجاشي، ص۳۰۵.
10.. الفهرست، طوسي، ص۱۹۶.
11.. رجال النجاشي، ص۱۶۶.
12.. معجم رجال الحديث، ج۸، ص۲۰۴. واقفه، گروهي از شيعيان هستند كه با دعوي اين كه امام كاظم( امام قائم منتظر است، بر امامت او توقف كردند و امامت امامان بعدي را نپذيرفتند ر.ك: مقياس الهداية، ص۱۴۱.
13.. الفهرست، طوسي، ص۱۲۹.
14.. رجال البرقي، ص۴۹؛ رجال الطوسي، ص۳۳۶.
15.. رجال النجاشي، ص۴۴۶.
