داده‌هاي جدول شماره ۱، سال‌هاي ۱۳۸۳و ۱۳۸۴، با انتشار بيشترين مقاله، بيشترين فراواني را داشته‌اند. فصلنامه علوم حديث از شماره ۳۶ الي شماره ۳۹ (۱۳۸۴)به صورت دوشماره‌اي به چاپ رسيده است، كه اين امر مي‌تواند از دلايل انتشار كمتر مقالات در طول اين سال‌ها باشد.
جدول ۱: توزيع فراواني مقالات تأليفي و ترجمه‌اي در فصلنامه علوم حديث سال نشر
به طوري كلي ميانگين مقالات منتشر شده در بيست شماره ۵/۹ مقاله است. در مورد تناسب مقالات تأليفي و ترجمه‌اي از ۱۹۰ مقاله منتشر شده در ۱۸۱ مورد تأليفي و نه مورد ترجمه‌اي بوده است. در زمينه نسبت كم مقالات ترجمه‌اي نسبت به تأليفي يافته‌هاي اين تحقيق با يافته‌هاي اشتري همخواني دارد ۱ توجه به مقالات تأليفي در برابر مقالات ترجمه‌اي، اصلي است كه گردانندگان اين مجله از آغاز به آن توجه داشتند، زيرا برخي از متخصصان معتقدند رفتن به سوي ترجمه از اعتبار مجله هنگام ارزش‌گذاري كم مي‌كند و اين مسأله خود به خود، مجلات را به سوي مطالب تأليفي سوق مي‌دهد.
جدول ۲: فراواني نويسندگان مقاله‌ها بر اساس جنسيت و ميزان مشاركت آنها در تأليف مقاله‌هاي گروهي
از ۱۹۰ مقاله تأليفي در فصلنامه مجله علوم حديث۱۸۹ (۹۹%) مقاله داراي يك نويسنده بوده و تنها يک مقاله داراي دو نويسنده بوده است. به نظر مي‌رسد نويسندگان اين مجله هم، به مانند مجلات ديگر،
1.. «تحليل استنادي مقالات فلسفي...»، ص۱۲.
