ـ ابو مفضل محمد بن مطلب شيباني( و به قول ابو جعفر طوسي وي کثير الرواية بود ۱ و از ثقات محمد بن ابي عبدالله در کتاب امالي او است که آن را در نسخه‌اي با تاريخ کتابت سال ۳۰۹ق، ديده است. ۲
ـ محمد بن جرير بن رستم طبري امامي، شيخ ثقه. ۳
ـ سعد بن عبدالله ثقه و عادل و بر اين دو وصف اتفاق وجود دارد. ۴
ـ ابو حسن زيد بن جعفر محمدي، شريف جليل.
ـ ابو عبدالله حسين بن عبيدالله غضايري، شيخ ثقه فقيه فاضل. ۵
ـ ابن ابي عمير بي‌بدليل و يگانة روزگار خود. ۶
ـ قريش بن يسع بن مهنا علوي مدني، سيد سعيد (رض). ۷
ـ علي بن محمد بن علي بن حسين بن عبد الصمد تميمي، شيخ سعيد (رض).
ـ علي بن ابراهيم بن هاشم قمي، ثقه صالح (رض). ۸
ـ ابو محمد جعفر بن احمد قمي از اعيان عظيم الشأن. ۹
ـ محمد بن احمد بن عبدالله قمي، جليل القدر. ۱۰
ـ ابو عبدالله محمد بن ابراهيم بن جعفر نعماني ثقه. ۱۱
ـ ابو العباس عبدالله بن جعفر حميري ثقه و شيخ و چهرة شاخص قمي‌ها. ابو جعفر طوسي در الفهرست و نجاشي در اسماء المصنفين چنين گفته‌اند. ۱۲
ـ کعب الاحبار و عبدالله بن سلام از خواص علی علیه السلام بودند و توقف در اخبار آنها، چنان که برخي از اهل علم شيعه اهل بيت برآن‌اند، درست نيست. ۱۳
ـ ابن طاووس از عمر بن عبدالعزيز، در هنگام نقل از کتاب الفتن سليلي فراوان مدح مي‌کند. وي در اين باره به احاديثي از مصادر شيعه و اهل سنت استدلال کرده است. حديث شماره ۳۴۸ و ۳۴۹ از برخي اصول الشيعه و حديث شماره۳۵۰ ـ که آن را از تاريخ ابن الاثير و حديث شماره ۳۵۱ از کتاب حماد بن عثمان ذي الناب نقل کرده است، شواهد ياد شده را تشکيل مي‌دهد. ۱۴
1.. الدروع الواقية، ص۷۸.
2.. فرج المهموم، ص۸۶.
3.. اقبال الاعمال، ج۳، ص۱۱۳.
4.. همان، ج۲، ص۲۰۲.
5.. الدروع الواقية، ص۹۷.
6.. اقبال الاعمال، ج۳، ص۳۳۹.
7.. الامان من الاخطار، ص۵۱.
8.. همان، ص۹۵.
9.. الدروع الواقية، ص۲۷۲.
10.. همان، ص۹۳.
11.. همان، ص۹۷.
12.. الملاحم و الفتن، ص۸۰.
13.. همان، ص۳۵ـ ۳۸.
