درباره خصوص حضرت امام زمان سلام اللّه عليه در زمان غيبت
۱۲. روايت چهار گفتار اميرالمومنين(ع) كه در قرآن آمده است.
۱۳. روايت تفسير اضطرار و اقسام غير مذكّى

۸. توثيق امام(ع) از وى

بسيارى از رجال و راويان، از سوى رجاليّونى چون نجاشى توثيق گرفته اند، ولى راويان بزرگى چون حضرت عبدالعظيم حسنى چنان برجسته اندكه از امامان(ع) توثيق دارند.
امام هادى(ع) با ديدن عبدالعظيم مى گويد: «مرحبا بك يا اباالقاسم، أنت ولّينا حقّاً» ^۱ و پس از آنكه عبدالعظيم دين خويش را بر امام عرض كرد، امام در تأييد دين وى مى گويد: «هذا واللّه دين اللّه الذى ارتضاه لعباده فاثبت عليه ^۲ ؛ به خدا سوگند اين همان دين خداست كه براى بندگانش پسنديده است، بر آن پايدار بمان». و آنگاه او را دعا مى كند كه «ثبتك اللّه بالقول الثابت في الحياة الدنيا و في الآخرة». ^۳
باز هنگامى كه نزد امام حسن عسكرى(ع)، از عبدالعظيم حسنى صحبتى به ميان آمد، وى را چنين مى ستايد: «اگر عبدالعظيم نبود، مى گفتم كه على بن حسن بن زيد بن حسن فرزندى از خود باقى نگذاشته است». ^۴ مى نگريد كه توثيق حضرت عبدالعظيم، توثيق معمولى و عادى رجالى نيست؛ اين توثيق از سوى امام معصوم(ع) و در اوج آن است. بنابر اين رواياتى كه عبدالعظيم در سند آن باشد، از جهت وى موصوف به صحت خواهد بود.
حال بنگريد كه محقق ميرداماد، چگونه از اين حقيقت دفاع مى كند و اين سخن را