عالمان و فقيهان و محققان شيعه از اين مواضع به شخصيت بزرگ اين راوى دست يافته اند و به اين شكل، جلالت مقام وى مورد تسالم همه است. اگر ما به اينجا نمى رسيم ،به نظر مى رسد كه مبناى ما و شيوه كار ما برخلاف مبناى محققان والا مقام شيعه است. روايت عرض دين، گويا مورد بى مهرى نويسنده محترم قرار گرفته و ضعيف شمرده شده است، با اينكه معروف، مشهور و پذيرفته شده است و متن رفيع آن به همراه قراين ديگر، آن را در جايگاه مقبول و معتبرى قرار داده است.

ب. كثرت روايت

كثيرالرواية بودن حضرت عبدالعظيم حسنى با توجه به مجموعه روايى بازمانده از وى و با توجه به آنچه درباره تأليفات و روايات او در رجال النجاشى و رساله صاحب بن عباد و ديگر جاها آمده، هيچ جاى شك و ترديد نيست.
و هرگز نوبت به اين مرحله نمى رسد كه كثيرالرواية بودن نسبى ايشان را مطرح كنيم؛ يعنى با توجّه به زمان و شرايط سخت و هجرت و آوارگى گفته شود كه اين مجموعه روايى در حكم كثير است؛ يعنى با توجه به اينكه وى در زمان امام جواد و امام هادى(ع) در آن شرايط سخت مى زيسته است، شرايطى كه سبب شد ايشان از مدينه و سامرا هجرت كند و در شهرها به عنوان پيك بگردد تا سرانجام به رى بيايد و در اختفا زندگى كند.

دليل ما

ما به بيش از صد روايتِ بدون تكرار از اين راوى بزرگ دست يافته ايم و مطمئن هستيم كه با توجه به رجال النجاشى و رساله صاحب بن عبّاد و ديگر نوشته ها مجموعه روايى ايشان گسترده تر از صد، روايت بوده است. آنچه هم اكنون به دست ما رسيده، بخشى از روايات اين راوى بزرگ است، نه همه آن.