نجات يابيد و اگر آنها را واگذاريد، گمراه و نابود شويد؛ به آنها عمل كنيد كه من ضامن نجات شمايم. ^۱

بسيارى از احاديث اهل بيت(ع)-كه به جوامع روايى و از آن كتابها به ما رسيده است در عصر خفقان، از راه ديدارهاى شيعيان، ثبت و ضبط و حفظ مى شد؛ زيرا شيعه آزادى نداشت تا مدرسه و كتابخانه و ... تشكيل دهد. خود حضرت عبدالعظيم در شهر رى به صورت نيمه مخفى در سردابى زندگى مى كرد و شخصيتهاى متعددى كه از او استفاده برده اند، عمدتاً بر اثر مراوده و ديدارهاى خصوصى بوده است.

جلوه اى از مسائل اخلاق فردى

۱. سريره و نيت پاك

۰.حضرت على(ع) مى فرمايد:در بيمارى اجر و پاداشى نيست، ولى گناهان را مى ريزد و اجر و پاداش تنها و تنها در برابر كار و تلاش و گفتار زبانى و كار با جوارح و اعضا است: «و إنّ اللّه بكَرَمِه و فضلِه يُدخِل العبد بصدق النيّة و السريرة الصالحة الجنّة ^۲ ؛ و به راستى خدا با فضل و كرمش، بنده اش را به بهشت مى برد به دليل نيت صادقانه و خالصانه و باطن شايسته او».

از اين روايت چهار نكته برداشت مى شود:
۱. برخى بيماريها، همه گناهان انسان را پاك مى كند؛ ۲. اجر و پاداش در برابر كوشش است، نه در برابر بيمارى يا بلا؛ ۳. ورود به بهشت در سايه فضل و رحمت پروردگار است؛ ۴. نيت و باطن پاك، زمينه جذب رحمت الهى و استحقاق تفضّل حق تعالى است و تمامى برنامه هاى اخلاقى و عبادى براى ساختن درون دل و نهان انسان است از اين رو، خداوند بر نيت صالح اجر مى دهد؛ چرا كه نيت مرد بهتر از عمل ^۳ اوست. محور و معيار ارزش همه كارها به نيت است كه در روايت نبوى آمده است: «إنّما الأعمال بالنيّات و إنّما لكلّ امرى ءٍ ما نَوى ...». ^۴