انجام: و وفقنى و اولادى اقتفائهم بحرمة سيد المرسلين و آله الطاهرين صلى الله عليهم اجمعين و كان الفراغ فى يوم الجمعة الثامن و العشرين من شهر محرم الحرام سنة خمس و ماتين بعد الالف على يد مؤلفها الخاطى حيدر على عفى الله تعالى عنه سيئاته.

نسخه‏ها:

۳۱۳۱۸/۱ ـ تهران، دانشگاه تهران: ۲۱۲۸، از آغاز افتادگى دارد، آغاز: فى آن واحد كأنّه قد يرث فى الآن الواحد الف نفس بروح هذه...شيخنا الاعظم بل الوالد المعظم بهاء الملة و الدين...قرئت عليه طرفاً من التفسير و الفقه و الاحاديث و اجاز لى جميع كتب العلماء سيما ما تضمنه الاجازة الكبيرة، انجام: برابر نمونه، شكسته نستعليق، حيدر على بن عزيز الله بن محمد تقى مجلسى (مجيز)، جمعه ۲۸ محرم ۱۲۰۵ق، تصوير صفحه اول و آخر اين نسخه در فهرست دانشگاه (۹/۷۷۱-۷۷۲) آمده است، ۱۷ برگ] فهرست دانشگاه تهران: ۹/۷۶۷ ].
۳۱۳۱۹/۲ ـ هند ، لكهنو، ناصريه: بدون شماره، نستعليق، بدون نام كاتب، ۱۲۰۵ق، رساله دوم مجموعه، گويا نسخه اصل، «صفحه۱-۶۳»۳۲ برگ، سابقه: دانشگاه تهران: ميكروفيلم ۶۰۲۷ [ فهرست ميكروفيلمهاى دانشگاه تهران: ۳/۱۹۲ ].
۳۱۳۲۰/۳ ـ قم، مرعشى: ۶۰۵۷، آغاز: برابر نمونه، انجام: و هذا ما اردت اثباته بعد ما استخرت الله تعالى، نسخ، محمد تقى بن محمد مقيم موسوى، ۱۲۳۰ق، اصفهان، ۹۲ برگ] فهرست مرعشى: ۱۶/۵۹ ].
۳۱۳۲۱/۴ ـ قم، مرعشى: ۳۲۰۸، مير سيد على بن محمد مهدى موسوى اصفهانى، ۱۲۶۴ق، در پايان مجموعه‏اى كه داراى ۲۱۹ برگ بوده و آخرين كتاب آن (الامل الآمل شيخ حر عاملى) در برگ ۲۱۸ خاتمه مى يابد. بنابر اين اجازه حيدر على در يك برگ واقع شده و قهراً نمى تواند كامل باشد بلكه فقط بايد برگ اول آن در نسخه آمده باشد . [ فهرست مرعشى: ۹/۱۲ ].
۳۱۳۲۲/۵ ـ مشهد، آستان قدس رضوى: ۲۲۲۹۵، آغاز: برابر نمونه، انجام: برابر نمونه، نستعليق، بدون نام كاتب، قرن ۱۳ق، در فهرست اشتباهاً به عنوان اجازه ملا حيدر على به علامه عبدالباقى بن محمد حسين خاتون آبادى دختر زاده علامه مجلسى معرفى شده است، ۳۸ برگ، ۲۰ سطر] فهرست آستان قدس: ۲۷/۲۴ ].

على در آن تمامى مواردى را كه از استادش امير عبدالباقى بن محمد حسين خاتون آبادى دختر زاده علامه مجلسى اجازه داشته، اجازه داده است. در مكارم الآثار عنوان شده كه محتواى اين اجازه از لؤلؤة البحرين شيخ يوسف بحرانى انتخاب شده و به همين دليل به آن منتخب اللؤلوة نيز گفته مى شود. نسخه‏هاى موجود از اين اجازه در ذيل معرفى مى گردد.
۲. انساب مجلسى، به فارسى، كه آن را به درخواست عمويش ميرزا ابو القاسم، تأليف نموده است. اين رساله در ذيل عنوان انساب مجلسى معرفى خواهد شد. ولى بايد توجه داشت كه اين رساله هيچ ربطى به اجازه به فرزندان ندارد و مرحوم شيخ آقا بزرگ در الذريعة (۱/۱۹۰) آن را با اجازه به فرزندان يكى گرفته ولى در كرام البررة (۱/۴۵۱) اين اشتباه را رفع نموده است. در مكارم الآثار (۱/۵۳۱) عنوان نموده كه تأليف آن در اواخر ربيع الثانى ۱۱۹۴ق به فرجام رسيده است.
۳. اجازه به ميرزا غلامحسين بن محمد اسماعيل بن آقا علاء الدين محمد بن محمد صالح آقا بزرگ بن آقا عبد الباقى بن مولى محمد صالح مازندرانى و در آن آنچه را كه از مير عبد الباقى بن مير محمد حسين حسينى خاتون آبادى اجازه داشته به او اجازه داده است. اين توضيحات مربوط به فهرست دانشگاه (۹/۷۷۱-۷۷۲) است كه نسخه‏اى از اين اجازه در آن معرفى شده است. ولى در ادامه اين توضيحات تاريخ اين اجازه را جمعه ۲۸ محرم ۱۲۰۵ق ذكر نموده و عنوان كرده كه در اين اجازه به پنج فرزند خود و دو پسرعمويش اجازه داده است. كه با اين توضيحات شكى باقى نمى ماند كه اين همان اجازه به فرزندان است نه اجازه‏اى ديگر. اين اجازه در الذريعه (۱/۱۹۱، رقم ۹۸۷) معرفى شده ولى تاريخ اجازه و نسخه‏اى از آن معرفى نشده است.ولى گويا آن را از فهرست دانشگاه تهران گرفته كه در باره آن بحث شد.
[الذريعه: ۱/۱۹۰، مصفى المقال: ص ۱۶۴؛ مكارم الآثار: ۱و۲/۵۲۹-۵۳۲ در ذيل متوفيات سال ۱۲۱۴ق؛ طبقات اعلام الشيعة، قرن سيزدهم (الكرام البررة فى القرن الثالث بعد العشرة)، ۱/۴۵۱-۴۵۲].
آغاز: الحمد لله رب العالمين... انه لمّا كان دأب المصنفين من المتقدمين و المتاخرين اجازه نقل مصنفاتهم.