خدايا ! شور بخت ، آن نااميدى است كه پيش رويش ، توبه و پشت سرش ، رحمت است [ و آنها را نمى‏بيند ] ، و اگر من در عمل ضعيفم ، امّا در اميد به رحمتت ، نيرومندم ، پس ضعف عملم را به نيرومندىِ اميدم ، ببخش .
خدايا ! اگر تو مى‏دانى كه ميان بندگانت ، سنگ‏دل‏تر از من و گنهكارتر از من هست ، من نيز مى‏دانم كه مولايى بخشنده‏تر و گسترده‏رحمت‏تر و باگذشت‏تر از تو نيست . اى كه در رحمتت ، يگانه‏اى ! آن را كه در خطايش تنها نيست ، بيامرز !
خدايا ! به ما فرمان دادى و نافرمانى‏ات كرديم . ما را باز داشتى و دستْ نكشيديم . به يادمان آوردى و از ياد برديم . بينايمان نمودى و ناديده گرفتيم . برايمان مرز نهادى و آن را زير پا گذاشتيم ، و اين ، جزاى احسان تو به ما نبود و تو به آنچه آشكار و نهان كرده‏ايم ، داناترى ، و به آنچه مى‏آوريم و آورده‏ايم ، آگاه‏ترى . بر محمّد و خاندان محمّد ، درود فرست و ما را به آنچه در آن خطا و فراموش كرديم ، سرزنش مكن ، و حقوق خود را بر ما ببخش و احسانت را بر ما كامل كن و رحمتت را بر ما سرازير كن .
خدايا ! با اين امام راستين ، به تو توسّل مى‏جوييم و به حقّى كه براى او و براى جدّش ، فرستاده‏ات ، و براى پدر و مادرش على و فاطمه ، خاندان رحمت ، قرار داده‏اى ، فراوانىِ روزى‏اى كه قوام زندگى ما ، به آن است ، و سامانِ حال خانواده‏مان را از تو مى‏خواهيم كه تو بزرگوارى هستى كه از سرِ گستردگى ، مى‏بخشى و از سرِ قدرت ، باز مى‏دارى و ما از روزى ، آن چيزى را مى‏خواهيم كه سامان دهنده دنيايمان و رساننده به آخرتمان باشد .
خدايا ! بر محمّد و خاندان محمّد ، درود فرست و ما ، والدين ما و همه مردان و زنان با ايمان و مسلمان ، زنده و مرده آنها را بيامرز و در دنيا و آخرت ، به ما نيكى بده و از عذاب دوزخ ، نگاهمان دار .
سپس ، ركوع و سجود و نشستن و تشهّد و سلام را به انجام مى‏رسانى و چون تسبيحات را گفتى ، گونه‏هايت را بر خاك بگذار و چهل مرتبه بگو :
منزّه است خدا ! ستايش ، ويژه خداست . خدايى ، جز اللَّه نيست . خدا ، بزرگ‏تر است .
و عصمت و نجات و آمرزش و توفيق عمل نيكو و قبولىِ آنچه را براى تقرّب به او و به قصد ديدار او مى‏كنى ، از خدا بخواه و نزد سر [ امام عليه السلام ]بِايست و دو ركعت نماز ، به همان گونه كه گذشت ، بخوان .
سپس ، خود را بر روى قبر بينداز و آن را ببوس و بگو :

زنان جهانيان ، و بر دو سَرور جوانان بهشتى ، حسن و حسين ؛ درودى ماندگار و جاودان ، به عدد قطره‏هاى ريز باران و به وزن كوه‏ها و درّه‏ها تا هر زمان كه بر درختان ، برگ مى‏رويد و شب و روز مى‏آيند و مى‏روند ؛ و همچنين بر خاندان پاكش ، امامان ره‏يافته ، مدافعان دين : على ، محمّد ، جعفر ، موسى ، على ، محمّد ، على ، حسن و حجّت ؛ بر پا دارندگان عدالت و فرزند نواده پيامبر !
خدايا ! به حقّ اين امام ، از تو ، گشايش زودهنگام ، و شكيبايى زيبا و يارى پيروزمندانه ، و بى‏نيازى از مردم ، و استوارْگامى در راه هدايت ، و توفيق به آنچه دوست مى‏دارى و مى‏پسندى ، روزىِ گسترده ، حلال ، پاك ، گوارا ، روان ، فراوان ، افزون و زياده ، ريزان و پُر جريان ، بدون رنج و كاستى ، و بى منّت كسى ، و نيز عافيت از هر گرفتارى و بيمارى و مرضى ، و سپاس نهادن بر عافيت و نعمت را مى‏خواهم و هنگامى كه مرگ مى‏آيد ، ما را بر بهترين حالت طاعتت و نگاهدار فرمانت به ما ، قبض روح كن تا ما را به بهشت نعمت‏هاى جاودانت برسانى ، به رحمتت ، اى مهربان‏ترينِ مهربانان !
خدايا ! بر محمّد و خاندان محمّد ، درود فرست و مرا از دنيا ، بيگانه و با آخرت ، مأنوس بگردان ، كه جز بيم تو داشتن ، از دنيا بيگانه نمى‏كند و جز اميد به تو ، اُنس به آخرت نمى‏دهد .
خدايا ! حجّت ، از آنِ توست ، نه عليه تو ، و به سوى تو شِكوه مى‏شود ، نه از تو . پس بر محمّد و خاندانش ، درود فرست و مرا در برابر نفس ستمكار و نافرمانم و شهوت چيره‏ام ، يارى‏ام ده و سرانجام مرا به عفو و عافيت ، ختم بفرما .
خدايا ! آمرزش‏خواهى‏ام با وجود پافشارى بر آنچه از آن ، نهى كردى ، كم‏حيايى است و آمرزش‏خواهى نكردنم با وجود آگاهى‏ام به گستره بردبارى‏ات ، تباه كردن حقّ اميدوارى است .
خدايا ! گناهانم ، مرا از اميدوارى به تو ، مأيوس كرده‏اند و آگاهى‏ام به گستردگى رحمتت ، مرا از ترسيدن از تو ، باز داشته است . پس بر محمّد و خاندان محمّد ، درود فرست و اميدم را به تو ، تصديق كن و هراسم را از تو ، بى‏پايه‏گردان و همان جا [ و همان گونه ] باش كه بهترين گمانم مى‏گويد ، اى مهربان‏ترينِ مهربانان !
خدايا ! بر محمّد و خاندان محمّد ، درود فرست ، و مرا با عصمت ، تأييد فرما ، و زبانم را به حكمت بگشاى ، و مرا از كسانى قرار ده كه بر آنچه در ديروز خود تباه كرده‏اند ، پشيمان مى‏شوند و از نصيبِ امروز خود ، كم نمى‏گذارند و به روزى فردايشان نمى‏انديشند .
خدايا ! توانگر ، كسى است كه به تو نياز برد و از ديگران ، بى‏نيازى جويد ، و فقير ، كسى است كه با خلق ، از تو بى‏نيازى جويد . پس بر محمّد و خاندان محمّد ، درود فرست ، و مرا با خود ، از خلق خود ، بى‏نياز گردان ، و مرا از كسانى قرار ده كه دست طلب ، جز به سوى تو نمى‏گشايند .