۴ / ۱۰ - ۶

گريه امام عليه السلام بر كودك كوچكش‏

۲۰۴۶.تذكرة الخواصّ - به نقل از هشام بن محمّد - : وقتى حسين عليه السلام ديد دشمن بر كشتنش پافشارى مى‏كند، قرآن را گرفت و باز كرد و بر روى سر گذاشت و آواز سر داد: «ميان من و شما، كتاب خدا و جدّم محمّد، پيامبر خدا ، حاكم باشد . اى گروه ! چرا خون مرا حلال مى‏شماريد؟» ... .
ناگهان حسين عليه السلام به سوى كودك تشنه‏اش رو آورد كه از تشنگى گريه مى‏كرد، و او را بر روى دست گرفت و فرمود: «اى گروه ! اگر به من رحم نمى‏كنيد، به اين كودكْ رحم كنيد» .
مردى از دشمن ، تيرى به سوى او پرتاب كرد و آن كودك را سر بريد و حسين عليه السلام شروع به گريه كرد ، و مى‏فرمود : «خداوندا ! تو ميان ما و اين گروه - كه ما را دعوت كردند تا به ما كمك كنند، ولى ما را كشتند - داورى كن» .
ندايى از آسمان رسيد كه: حسين ! او را رها كن كه برايش در بهشت ، شير دهنده‏اى هست.
حُصَين بن نُمَير، تيرى به سوى ايشان پرتاب كرد كه به دو لب مباركش اصابت نمود و خون از آنها جارى شد . ايشان مى‏گريست و مى‏فرمود : «خداوندا ! به خاطر آنچه با من و با برادران و فرزندان و خانواده‏ام شد ، به تو شِكوه مى‏كنم» .^۱

ر . ك : ص ۱۶۸ (بخش پنجم / فصل چهارم / كودك خردسال) .

۴ / ۱۰ - ۷

گريه امام عليه السلام بر غلام تُرك‏

۲۰۴۷.مقتل الحسين عليه السلام ، خوارزمى : آن گاه جوان مبارز تُرك ، قارى قرآن و عربى‏دان - كه از غلامان حسين عليه السلام بود - ، شروع به جنگيدن كرد و مى‏گفت:
دريا از كوبيدن و زدنم متلاطم مى‏شودو فضا از تير و نيزه‏ام ، آكنده مى‏گردد .
زمانى كه شمشير بُرنده‏ام در دستم برق مى‏زند ،دل حسودِ بزرگ مى‏لرزد .
جمعى را كشت و دشمنان ، او را در ميان گرفتند و بر او ضربت زدند و بر زمينش انداختند. حسين عليه السلام نزد او آمد و گريست و صورت خود را بر صورت او گذاشت . آن جوان، چشم باز كرد و لبخند زد و به سوى پروردگارش شتافت .^۲

۴ / ۱۰ - ۴

گريه امام عليه السلام بر برادرش عبّاس عليه السلام‏

۲۰۴۳.الملهوف - در توصيف جنگ روز عاشورا - : ميان عبّاس و برادرش (امام حسين عليه السلام) فاصله انداختند و از هر سو او را دوره كردند، تا اين كه او را كشتند. خداوند ، روح او را پاك گرداند ! امام حسين عليه السلام به شدّت گريست .^۱

۲۰۴۴.المناقب ، ابن شهرآشوب - در توصيف كشته شدن عبّاس - : وقتى امام حسين عليه السلام او را در كنار فرات به خاك افتاده ديد، گريست.^۲

ر .ك : ص ۱۹۰ (بخش پنجم / فصل پنجم / عبّاس بن على عليهما السلام) .

۴ / ۱۰ - ۵

گريه امام عليه السلام بر قاسم بن حسن عليه السلام‏

۲۰۴۵.مقتل الحسين عليه السلام ، خوارزمى - به نقل از ابو مخنف - : آن گاه بر اساس برخى روايت‏ها پس از عون بن عبد اللَّه، عبد اللَّه بن حسن بن على بن ابى طالب و بر اساس روايات ديگر، قاسم بن حسن - كه نوجوانى بود و هنوز به بلوغ نرسيده بود - به ميدان آمد. وقتى چشم حسين عليه السلام به او افتاد، او را در آغوش گرفت و هر دو شروع به گريه كردند تا از حال رفتند . آن گاه آن نوجوان، اجازه جنگ خواست ؛ امّا عمويش حسين عليه السلام از اجازه دادن به او خوددارى كرد . آن نوجوان همچنان دست و پاهاى ايشان را مى‏بوسيد و رخصت مى‏خواست ، تا اين كه ايشان به او رخصت داد . او به سوى ميدان رفت ، در حالى كه اشك‏هايش بر گونه‏هايش روان بود.^۳

ر . ك : ص ۲۱۳ (بخش پنجم / فصل ششم / قاسم بن حسن عليه السلام) .