است و اين جاست كه خونشان ريخته مى‏شود . خوشا به تو ، اى خاك ! بر اين خاك، خون‏هاى دوستان ريخته مى‏شود» .^۱

۲۰۳۰.مقتل الحسين عليه السلام ، خوارزمى - به نقل از شيخ الإسلام حاكم جُشَمى - : امير مؤمنان عليه السلام وقتى راهىِ صفّين شد، در كربلا فرود آمد و به ابن عبّاس فرمود: «آيا مى‏دانى اين جا چه جايى است؟» .
گفت : خير .
فرمود: «اگر مى‏شناختى، مانند من مى‏گريستى» و آن گاه گريه شديدى كرد و فرمود: «مرا با خاندان ابو سفيان ، چه كار؟!» و سپس به حسين عليه السلام رو كرد و فرمود: «شكيبا باش ، پسرم ! به پدرت نيز از آنها همانند چيزى رسيده كه پس از او به تو خواهد رسيد» .^۲

۲۰۳۱.كمال الدين - به نقل از ابن عبّاس - : هنگام عزيمت امير مؤمنان عليه السلام به صفّين، با ايشان بودم . وقتى به نينوا - كه در كنار فرات است - رسيد ، با صداى بلند فرمود : «اى ابن عبّاس ! اين جا را مى‏شناسى؟» .
گفتم : اى امير مؤمنان ! اين جا را نمى‏شناسم .
فرمود: «اگر همانند من آن را مى‏شناختى، از آن عبور نمى‏كردى، مگر اين كه همانند گريستن من مى‏گريستى» .
امام عليه السلام مدّتى طولانى گريست، تا اين كه محاسنش تر شد و اشك‏هايش بر سينه‏اش ريخت . ما هم با ايشان گريستيم و ايشان مى‏فرمود: «آه ، آه ! مرا با خاندان ابو سفيان، چه كار ؟ ! مرا با خاندان حرب، حزب شيطان و دوستان كفر ، چه كار ؟! اى ابا عبد اللَّه ! شكيبا باش . به پدرت نيز از آنها همانند چيزى رسيده كه پس از او به تو خواهد رسيد ...» .
آن گاه با صداى بلند ، آواز سر داد: «اى پروردگار عيسى بن مريم ! كُشندگان او و حمله كننده بر او و كمك كننده بر ضدّ او و خوار كننده او را فرخنده مگردان» . آن گاه گريه‏اى طولانى كرد

۲۰۲۷.المناقب ، كوفى - به نقل از اَنَس - : پيامبر صلى اللَّه عليه و آله رو به فاطمه عليها السلام كرد و فرمود: «آيا وقتى مرگِ آن دو (حسن عليه السلام و حسين عليه السلام) را ببينى، بى‏تابى مى‏كنى؟ چگونه است اگر ببينى پسر بزرگت با زهر ، مسموم مى‏شود و پسر كوچكت در گودىِ يك زمين ، به خونش غوطه‏ور است و درندگان در اطرافش زوزه مى‏كشند؟» .
فاطمه عليها السلام گريست و على و حسن و حسين عليهم السلام گريستند. فاطمه عليها السلام گفت : پدر جان ! آيا كافران ، چنين مى‏كنند، يا منافقان؟
فرمود: «منافقان اين امّت، و مى‏پندارند كه مؤمن اند!» .^۱

۲۰۲۸.الأمالى ، صدوق - به نقل از ابراهيم بن ابى محمود ، از امام رضا عليه السلام - : روز [شهادت ]حسين عليه السلام، پلك‏هاى ما را زخمى كرد، و اشك‏هايمان را جارى نمود، و عزيز ما را در سرزمين اندوه و محنت ، خوار ساخت و براى ما اندوه و غم را تا روز قيامت ، بر جا گذاشت. پس گريه‏كنندگان بايد براى مانند حسين عليه السلام بگريند، كه گريه [بر او] ، گناهان بزرگ را مى‏زدايد.^۲

ر . ك : ج ۱ ص ۱۷۶ (بخش سوم / فصل دوم : پيشگويى پيامبر صلى اللَّه عليه و آله در باره شهادت امام حسين عليه السلام) .

۴ / ۸

گريه پدرش امام على عليه السلام‏

۲۰۲۹.خصائص الأئمّة عليهم السلام - به نقل از عبد اللَّه بن ميمون، از امام صادق ، از پدرش، از پدرانش عليهم السلام - : امير مؤمنان عليه السلام با جمعى از اصحابش از كربلا گذر كرد و وقتى از آن جا گذشت، چشمانش گريان گشت . آن گاه فرمود: «اين جا ، محلّ خوابيدن شترانشان است و اين جا ، جاى اثاثيه كاروانشان