در زيارت «ناحيه مقدّسه» ، آمده است :
السَّلامُ عَلى‏ شَوذَبٍ مَولى‏ شاكِرٍ .
سلام بر شَوذَب ، هم‏پيمان بنى شاكر !^۱
و در «زيارت رجبيّه» نيز آمده :
السَّلامُ عَلى‏ سُوَيدٍ مَولى‏ شاكِرٍ ^۲ .
سلام بر سُوَيد ، هم‏پيمان بنى شاكر !

۹۵۵.تاريخ الطبرى - به نقل از محمّد بن قيس - : عابِس بن ابى شَبيب شاكرى ، با شَوذَبْ هم‏پيمانِ (وابسته) قبيله‏اش ، آمد و به شَوذَب گفت: قصد دارى چه كنى ؟
شَوذَب گفت: چه كنم ؟! همراه تو در دفاع از فرزند فاطمه دختر پيامبر خدا صلى اللَّه عليه و آله مى‏جنگم تا كشته شوم.
عابِس گفت: همين گونه هم به تو گمان مى‏رفت ؛ امّا نه ! پيشِ روى ابا عبد اللَّه عليه السلام برو ، همان گونه كه شهادت ديگر يارانش را ديده ، شهادت تو را نيز ببيند و پاداش شكيبايى بر آن را ببرد . من نيز همين كار را مى‏كنم كه اگر در اين لحظه، كس ديگرى از تو نزديك‏تر داشتم ، خوش داشتم كه او را پيش بيندازم تا پاداش شكيبايى بر او را به حساب خدا بگذارم كه امروز، برايمان سزاوار است با هر چه مى‏توانيم، كسبِ پاداش كنيم ؛ زيرا پس از امروز ، ديگر عملى نيست و تنها محاسبه است .
شَوذَب آمد و بر حسين عليه السلام سلام داد و روانه ميدان شد و جنگيد تا كشته شد .^۳

۹۵۶.الإرشاد : شَوذَب ، هم‏پيمان قبيله شاكر ، ... پيش آمد و گفت: سلام بر تو - اى ابا عبد اللَّه - و نيز رحمت و بركات خدا بر تو باد ! تو را به خدا مى‏سپارم و از تو مى‏خواهم كه به فكر من باشى .

۳ / ۱۹

شَوذَب ، هم‏پيمان قبيله شاكر^۱

شَوذَب ، كه نام او سُوَيد^۲ نيز گفته شده ، بر پايه برخى از گزارش‏ها ، از محدّثان و بزرگان شيعه بوده است .^۳ در باره او گفته شده :
شَوذَب ، در مجلسى مى‏نشست و شيعيان ، براى شنيدن حديث ، نزد وى مى‏آمدند . وى ، در تشيّع ، پيش‏گام بود .^۴
و برخى از متأخّران ، وى را چنين توصيف كرده‏اند :
سيره‏نويسان گفته‏اند كه او از بزرگان و شخصيت‏هاى شيعه و جنگجويى دلاور و حافظ حديث بود و از امير مؤمنان عليه السلام ، حديث نقل مى‏كرد . او در مجلس مى‏نشست و شيعيان ، براى استماع حديث ، نزد او مى‏آمدند .^۵
اين گزارش‏ها - اگر ثابت باشد - ، با گزارش‏هايى كه حاكى از آن است كه وى ، غلام عابِس بوده ، ظاهراً هماهنگ نيست . لذا محدّث قمّى مى‏گويد :
شاكر ، قبيله‏اى در يمن از قبيله هَمْدان است كه نَسَبشان به شاكر بن ربيعة بن مالك‏^۶ مى‏رسد و عابِس نيز از اين قبيله است ، و شَوذَب ، هم‏پيمان آنهاست ، نه غلام عابِس يا آزاد شده يا برده‏اش - چنان كه در ذهن‏هاست - ؛ بلكه شيخ بزرگوار ما محدّث نورى ، مؤلّف المستدرك‏^۷ - كه رحمت خدا بر او باد - ، گفته است : چه بسا كه مقام شَوذَب ، از مقام عابِس ، بالاتر باشد ؛ چرا كه در حقّش گفته‏اند : شَوذَب ، در تشيّع ، پيش‏گام بود .^۸