۲ / ۲

درود فرستادن بر امام حسين عليه السلام هنگام ياد كردن از ايشان‏

۱۹۷۱.الكافى - به نقل از حسين بن ثُوَير - : من و يونس بن ظَبيان و مُفَضَّل بن عمر و ابو سَلَمه سَرّاج، در محضر امام صادق عليه السلام نشسته بوديم و يونس - كه از همه ما سالمندتر بود - حرف مى‏زد . او به امام عليه السلام گفت : فدايت شوم ! من در جلسات اينها (يعنى بنى عبّاس) شركت مى‏كنم . چه [ذكر يا دعايى‏] بگويم؟
فرمود: «هر گاه در جلسه حاضر شدى و به ياد ما افتادى ، بگو: خداوندا ! به ما آسايش و شادى نشان بده، كه تو هر چه بخواهى ، انجام مى‏دهى» .
گفتم : فدايت شوم ! بسيار مى‏شود كه من از حسين عليه السلام ياد مى‏كنم . چه بگويم؟
فرمود: «بگو: "درود خدا بر تو ، اى ابا عبد اللَّه !" . اين را سه بار مى‏گويى و سلام تو، از دور و نزديك ، به او مى‏رسد»^۱ .^۲

۲ / ۳

به ياد مصيبت امام حسين عليه السلام بودن، در هنگام آشاميدن آب‏

۱۹۷۲.المناقب ، ابن شهرآشوب : امام زين العابدين عليه السلام، وقتى ظرف آبى را مى‏گرفت كه بنوشد، چنان مى‏گريست كه آب ، پر از اشك مى‏شد. در اين باره به ايشان گفتند . فرمود: «چگونه گريه نكنم، در حالى كه پدرم، از آبى كه براى درندگان و حيوانات آزاد بود، باز داشته شد؟!».
به ايشان گفتند : همانا روزگارت را به گريه سپرى مى‏كنى و اگر خودت را هم بكُشى ، چيزى بيش از اين نمى‏افزايى !

فصل دوم : مصيبت‏خوانى براى امام حسين‏

۲ / ۱

تشويق به مصيبت‏خوانى براى امام حسين عليه السلام‏

۱۹۷۰.كامل الزيارات - به نقل از مِسمَع بن عبد الملك كردين بصرى - : امام صادق عليه السلام به من فرمود: «اى مِسمَع ! تو عراقى هستى . آيا نزد قبر حسين عليه السلام نمى‏روى؟» .
گفتم : نه . من فرد شناخته‏شده‏اى ميان مردم بصره هستم و در اطراف ما ، كسانى هستند كه هوادار خليفه اند . نيز دشمنان ما در بين قبايل ناصبى و ديگران، بسيارند و من در امان نيستم از اين كه آنان، وضعيّتم را براى پسر سليمان،^۱ گزارش كنند و مرا به كام مرگ بفرستند.
به من فرمود: «آيا آنچه را با حسين عليه السلام شد، يادآورى نمى‏كنى؟» .
گفتم : چرا.
فرمود: «بى‏تابى نيز مى‏كنى؟» .
گفتم : آرى - به خدا سوگند - و براى آن ، اشك هم مى‏ريزم و خانواده‏ام، اثر آن را در من مى‏بينند و از غذا خوردن ، خوددارى مى‏كنم ، به گونه‏اى كه آن وضعيت ، در چهره‏ام نمايان مى‏شود.
فرمود: «خدا بر اشك‏هايت، رحمت آورد ! بدان كه تو از بى‏تابى كنندگان بر مايى» .^۲