1.لَمّا قُتِلَ الحُسَينُ بنُ عَلِيٍّ عليهما السلام ، لَبِسنَ نِساءُ بَني هاشِمٍ السَّوادَ وَالمُسوحَ ، وكُنَّ لا يَشتَكينَ مِن حَرٍّ ولا بَردٍ ، وكانَ عَلِيُّ بنُ الحُسَينِ عليهما السلام يَعمَلُ لَهُنَّ الطَّعامَ لِلمَأتَمِ (المحاسن : ج ۲ ص ۱۹۵ ح ۱۵۶۴ ، بحار الأنوار : ج ۴۵ ص ۱۸۸ ح ۳۳) . در باره وجود سياهپوشى در عزاى امام حسين عليه السلام در قرون نخستين هجرى ، از جمله ، ر . ك : مجموع الأعياد : ص ۱۱۰ . با اين حال ، سيّد رضى ، سفيدپوشى متداول بنى هاشم را نشانه اندوه آنان و عزادار بودنشان شمرده و بر تن كردن جامه سياه رسمى (خلعت عباسى) توسط خود را تلاشى در جهت خاتمه دادن به اندوه و ماتم آنان معرّفى كرده است (ر .ك : ديوان الشريف الرضى : ج‏۲ ص‏۵۲۴) .

1.مَا اكتَحَلَت هاشِمِيَّةٌ ، ولَا اختَضَبَت ، ولا رُئِيَ في دارِ هاشِمِيٍّ دُخانٌ خَمسَ حِجَجٍ ، حَتّى‏ قُتِلَ عُبَيدُ اللَّهِ بنُ زِيادٍ (ذوب النَّضار : ص ۱۴۴، بحار الأنوار : ج ۴۵ ص ۳۸۶) .

2.ما تَحَنَّأَتِ امرَأَةٌ مِنّا ، ولا أجالَت في عَينِها مِرْوَداً ، ولَا امتَشَطَت ، حَتّى‏ بَعَثَ المُختارُ رَأسَ عُبَيدِ اللَّهِ بنِ زِيادٍ (ذوب النَّضار : ص ۱۴۴ ، بحار الأنوار : ج ۴۵ ص ۳۸۶) .

3.ضُرِبَ لِاُمِّ سَلَمَةَ رَضِيَ اللَّهُ عَنها قُبَّةٌ في مَسجِدِ رَسولِ اللَّهِ صلى اللَّه عليه و آله حينَ قُتِلَ الحُسَينُ عليه السلام ، فَرَأَيتُ عَلَيها خِماراً أسوَدَ (الأمالى ، شجرى : ج ۱ ص ۱۶۴) .

4.عَن اُمِّ سَلَمَةَ أنَّها لَمّا بَلَغَها مَقتَلُ الحُسَينِ عليه السلام ضَرَبَت قُبَّةً في مَسجِدِ رَسولِ اللَّهِ صلى اللَّه عليه و آله ، جَلَسَت فيها ، ولَبِسَت سَواداً (شرح الأخبار : ج ۳ ص ۱۷۱ ح ۱۹۱۹) .