۱۹۴۲.مطالب السؤول: آن گاه، آن گروه، حرم [حسين عليه السلام] را همانند اسيران ، راه انداختند تا وارد كوفه شدند . مردم ، بيرون آمدند و تماشا مىكردند و مىگريستند و نوحهسرايى مىكردند. على بن الحسين ، زين العابدين عليه السلام - كه بيمارى ، او را از پا انداخته بود - مىفرمود: «اينان، براى ما مىگريند و نوحهسرايى مىكنند ! پس [نزديكانِ] ما را چه كسانى كُشتند؟» .۱
ب - گريه مردم، پس از سخنرانى اُمّ كلثوم
۱۹۴۳.الملهوف: آن گاه [پس از سخنرانى اُمّ كلثوم دختر على عليه السلام در كوفه]، مردم ، گريه و شيون و وا ويلا و نوحه سر دادند و زنان ، موهايشان را پريشان نمودند و خاك بر سرشان پاشيدند و بر صورتهايشان، چنگ زدند و بر چهرههايشان، سيلى نواختند و بانگ وا ويلايشان بلند شد.
مردان نيز گريستند و ريشهايشان را كَنْدند . زن و مردِ گريه كنندهاى به اندازه آن روز ، ديده نشده بود.۲
ج - گريه مردم، پس از سخنرانى فاطمه صغرا
۱۹۴۴.الاحتجاج - به نقل از زيد بن موسى بن جعفر، از امام كاظم، از پدرانش عليهم السلام - : فاطمه صغرا، پس از بازگشت از كربلا، سخنرانى كرد... . صدا به گريه بلند شد و گفتند: اى دختر پاكان ! بس كن كه دلهاى ما را سوزاندى و گلوهاى ما را به درد آوردى و درون ما را شعله زدى !
او هم آرام شد. بر او و بر پدر و نياكانش سلام !۳
1.ثُمَّ إنَّ القَومَ استاقُوا الحَرَمَ كَما تُساقُ الاُسارى حَتّى أتَوُا الكوفَةَ ، فَخَرَجَ النّاسُ ، فَجَعَلوا يَنظُرونَ ويَبكونَ ويَنوحونَ ، وكانَ عَلِيُّ بنُ الحُسَينِ - زَينُ العابِدينَ عليه السلام - قَد أنهَكَهُ المَرَضُ ، فَجَعَلَ يَقولُ : ألا إنَّ هؤُلاءِ يَبكونَ ويَنوحونَ مِن أجلِنا ، فَمَن قَتَلَنا؟ (مطالب السؤول : ص ۷۶ ؛ كشف الغمّة : ج ۲ ص ۲۶۳) .
2.فَضَجَّ النّاسُ [بَعدَ خُطبَةِ اُمِّ كُلثومٍ عليها السلام بِنتِ عَلِيٍّ عليه السلام فِي الكوفَةِ] بِالبُكاءِ وَالنَّحيبِ وَالنَّوحِ ، ونَشَرَ النِّساءُ شُعورَهُنَّ ، وحَثَينَ التُّرابَ عَلى رُؤُوسِهِنَّ وخَمَشنَ وُجوهَهُنَّ ، ولَطَمنَ خُدودَهُنَّ ، ودَعَونَ بِالوَيلِ وَالثُّبورِ ، وبَكَى الرِّجالُ ، ونَتَفوا لِحاهُم ، فَلَم يُرَ باكِيَةٌ وباكٍ أكثَرَ مِن ذلِكَ اليَومِ (الملهوف : ص ۱۹۸ ، بحار الأنوار : ج ۴۵ ص ۱۱۲) .
3.خَطَبَت فاطِمَةُ الصُّغرى عليها السلام بَعدَ أن رُدَّت مِن كَربَلاءَ ، ... فَارتَفَعَتِ الأَصواتُ بِالبُكاءِ ، وقالوا : حَسبُكِ يا بِنتَ الطَّيِّبينَ ، فَقَد أحرَقتِ قُلوبَنا ، وأنضَجتِ نُحورَنا ، وأضرَمتِ أجوافَنا ، فَسَكَتَت عَلَيها وعَلى أبيها وجَدَّيهَا السَّلامُ (الاحتجاج: ج۲ ص۱۰۴ - ۱۰۸ ح۱۶۹، مثير الأحزان : ص۸۷ - ۸۸) .
