... وقتى حسين عليه السلام از دنيا رفت ، از رَباب، خواستگارى شد و بر آن، پافشارى شد . گفت: «غير از پيامبر خدا صلى اللَّه عليه و آله ، پدرشوهرى انتخاب نمى‏كنم» و ازدواج نكرد. يك سال پس از آن زيست و زير سايه نرفت تا بيمار شد و افسرده، از دنيا رفت.^۱

۱۹۳۹.الكامل فى التاريخ: همراه امام حسين عليه السلام ، همسرش رَباب، دختر امرؤ القيس و مادر دخترش سَكينه بود كه او را با كاروان اسيران به شام بردند. او به مدينه باز گشت و بزرگان قريش، از وى خواستگارى كردند . گفت: «من جز پيامبر خدا صلى اللَّه عليه و آله ، پدرشوهرى بر نمى‏گزينم» و به مدّت يك سال ماند و زير سقف خانه‏اى نرفت، تا اين كه بيمار شد و افسرده‏حال، از دنيا رفت.
گفته‏اند: به مدّت يك سال در كنار قبر حسين عليه السلام ماند و [سپس‏] به مدينه باز گشت و با حالى اندوهگين، در گذشت.^۲

۱۹۴۰.الكافى - به نقل از مَصقله طَحّان - : از امام صادق عليه السلام شنيدم كه مى‏فرمود: «وقتى حسين عليه السلام كشته شد، همسر كَلبى‏اش‏^۳ برايش ماتم گرفت و گريست. [ديگر ]زنان و خادمان نيز گريستند تا اشك‏هايشان خشكيد. او (همسر امام حسين عليه السلام) در ميان آنان، كنيزى را ديد كه مى‏گريست و اشكش [هنوز ]جارى بود . وى را خواست و به او گفت: تو چه كرده‏اى كه از ميان ما، فقط اشك تو جارى است [و خشك نشده است‏]؟
كنيز ، پاسخ داد: من وقتى به رنج و زحمت مى‏افتم [و اشكم مى‏خشكد]، هَليم مى‏خورم.
او (همسر امام حسين عليه السلام) از آن پس ، دستور داد تا هليم درست كردند و خورد و نوشيد و به آنان نيز خوراند و نوشانْد و گفت: مى‏خواهيم بدين وسيله براى گريه بر حسين عليه السلام، نيرو بگيريم.
نيز به رَباب كَلبى، عطردان‏هايى‏^۴ هديه شد تا با آنها براى ماتم حسين عليه السلام كمك شود. رَباب،

پرداختند.^۱

ه - مرثيه‏سرايى رَباب‏

۱۹۳۷.الأغانى - به نقل از عوانه - : وقتى امام حسين عليه السلام به شهادت رسيد، رَباب ، دختر امرؤالقيس، مادر سَكينه دختر حسين عليه السلام، براى همسرش حسين عليه السلام ، اين مرثيه را سرود:

آن كه نورى بود كه از پرتو او، روشنايى گرفته مى‏شددر كربلا كشته شد؛ ولى دفن نشد .
اى پسر پيامبر ! خداوند به تو از جانب ما پاداش نيكو دهد![در قيامت ،] تو از خسارت [و كمبود] در روزى كه ترازوها بر پا مى‏شوند ، دور داشته شده‏اى .
تو براى من كوهى سِتَبر بودى كه به آن پناه مى‏بردم‏و تو با مهرورزى و ديندارى با ما همراهى مى‏كردى؛
همان كسى كه براى يتيمان و نيازمندان ، پناه بودو بى‏نياز مى‏گرداند و هر مسكينى به او پناه مى‏برد .
به خدا سوگند ، با مردى از شما وصلت نمى‏كنم‏تا اين كه در ميان ماسه و گِل ، پنهانم كنند .^۲

۱۹۳۸.تاريخ دمشق: رَباب ، دختر امرؤ القيسِ... كَلْبى، زنى است كه به مدّت يك سال در كنار قبر [شوهرش‏] حسين عليه السلام ماند و سرود:

تا يك سال مى‏مانم و آن گاه با شما وداع مى‏كنم‏و هر كه يك سال كامل بگِريد، عذرش [براى رفتنْ‏] پذيرفته است .